Kiel registrite je 13:32, 1 sep. 2014 redakti Simeone (diskuto \| kontribuoj) 566 redaktoj Neniu resumo de redakto ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 18:28, 11 jan. 2016 redakti malfari Sandalifex (diskuto \| kontribuoj) 127 redaktoj eNeniu resumo de redakto Etikedo: Vida redakto Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 1: Sekulareco signifas, ke ŝtataj kaj religiaj institucioj agas kiel memstaraj subjektoj. Por '''sekulareco''', aŭ sekularigo, (~~dal~~de ~~latino~~la latina ''saeculum'', aludanta al ĉio kio ne apartenas al religia sfero) estas indikata serio da sociaj kaj kulturaj transformiĝoj evoluantaj al socia kaj ŝtata sendependeco el la sfero kaj konceptaro de la [[religio]] por senti kaj deklari ties nebezonatecon. Nebezonateco sen, tamen, kondamno aŭ malamikeco al religiaj institucioj. Tiusence foje oni uzas tiun terminon kvazaŭ sinonimon de [[Laikeco]]. Sekulareco estas preskaŭ unika propraĵo de la [[Okcidento\|okcidentaj]] landoj: se dum [[Feŭdismo\|feŭdisma]] epoko la interligo inter ŝtataj instancoj kaj tiuj ekleziaj estis varie intensa, tiuj ĉi neniam atingis la nivelon de [[Cezaropapismo]] de la orienta tradicio, <ref>Tion malhelpis, laŭ historiistoj, la luktoj por la [[Investitura polemiko\|investituroj]] inter papeco kaj la ŝtata povo de la [[Sankta Romia Imperio\|sankta germana romia imperio]] kaj la naskiĝo de la naciaj monarkioj. Vidu, ekzemple: [[Marc Bloch]], ''La Société féodale'', 2 vol. </ref>, tamen la transiro el la kuniĝo kaj miksiĝo de la du povoj al malunuiĝo kaj sendependeco de unu de la alia realiĝis, ne sen kontrastoj, per malrapida evoluo, influe precipe de [[Humanismo]] kaj [[Klerismo]] inter 1500 kaj 1700, ĝuste epokoj de humanismo kaj klerismo.

Sekulareco: Malsamoj inter versioj