The '''Umajida Kaliflando''' (en araba الخلافة الأموية, transliterumita ''Al-Ḫilāfat al-ʾumawiyya'') estis la dua el kvar ĉefaj [[Islamo|islamaj]] [[kaliflando]]j establitaj post la morto de [[Muhammad]]. Tiu kaliflando estis centrita ĉirkaŭ la [[Umajida dinastio]] (en araba الأمويون, ''al-ʾUmawiyyūn'', aŭ بنو أمية, ''Banū ʾUmayya'', "filoj de [[Umajia ibn Abd Ŝams|Umajia]]"), devena el [[Mekko]]. La Umajida familio venis al povo kun la tria kalifo, [[UtmanUthman ibn Affan]] (r. 644–656), sed la Umajida reĝimo estis fondita de Mŭavija ibn Abi Sufjan, longdaŭra guberniestro de [[Sirio]], post la fino de la [[Unua Fitna|Unua Islama Enlanda Milito]] en 661 aŭ 41 laŭ Heĝira jaro. Sirio restis la Umajida ĉefa povo-bazo poste, kaj [[Damasko]] estis ties ĉefurbo. La Umajidoj pluis la [[Islama ekspansio|islamajn konkerojn]], aligante teritoriojn de [[Kaŭkazo]], [[Transoksiano]], [[Sindo]], [[Magrebo]] kaj la [[Iberia Duoninsulo]] ([[Al-Andalus]]) al la islama mondo. Je ties plej granda etendo, la Umajida Kaliflando kovris 5.17 millionojn da kvadrataj mejloj (13,400,000 km<sup>2</sup>), kio faras ĝin la [[Listo de plej grandaj imperioj|plej granda imperio]] el la ĝistiama mondo, kaj la kvina plej granda imperio iam ekzistinta.<ref name=Blankinship>{{citation|title=The End of the Jihad State, the Reign of Hisham Ibn 'Abd-al Malik and the collapse of the Umayyads|first=Khalid Yahya|last=Blankinship|publisher= State University of New York Press |year=1994|isbn=0-7914-1827-8|page=37}}</ref>
