Almogàver: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) |
Dominik (diskuto | kontribuoj) e Etaj ŝanĝoj |
||
Linio 6:
Ili profesie sed eksterregule [[soldulo|soldulis]] por reĝo, nobeloj, eklezio aŭ urboj laŭ pago. Kiam la aragona batalo kontraŭ iberiaj [[maŭroj]] atingis la limojn planitajn, la trupo estis danĝera por la reĝo, kiu direktis ĝin al la mediteranea ekspansio. Kiam [[Petro la 3-a (Aragono)|Petro la 3-a de Aragono]] batalis [[Karlo de Anĵuo]] post [[Sicilia vespro|Siciliaj Vesproj]] ([[30-a de marto]] de [[1282]]) pri [[Napolo]] kaj [[Sicilio]], ''almogàver''-oj estis la plej efika parto el lia armeo. Ilia disciplino kaj feroco kaj kiom forte ili ĵetis lancoj multe kontraŭefikis la peza [[kavalerio]] de [[Anĵuo]].
Kiam [[paco de Caltabellota]] en [[1302]] finis la milito en suda Italio kun la venko de aragonida reĝo [[
Jam dum la geedziĝo de Roger kaj nevino de la imperiestro, la ''almogáver''-oj mortigis konstantinopolaj [[ĝenovo|ĝenovanoj]] en kverelo.
Ilia kampanjo en [[Anatolio]] ([[1303]] kaj [[1304]]) estis serio da venkoj kiun la imperiestro rekompencis per feŭdoj kaj titoloj (Roger estis nomumita [[cezaro]], la unua en 400 jaroj), sed ilia [[avido]] kaj perfortemo iĝis netolerebla por la kristanaj loĝantoj. Kiam Roger de Flor estis perfide murdita laŭ ordonoj de [[basileo]] Miĥaelo, filo de Androniko, je la [[4-a de aprilo]] de [[1305]] en ''[[Edirne]]'', la katalunoj rezistis en ''[[Gallipoli]]''. Sen pluraj estroj mortintaj, la
[[Ramon Muntaner]], kiu poste dokumentis tiun historion, tiam foriris Grekion pro internaj bataloj.
| |||