Mary Cassatt: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
→Frua vivo: Aldonis paragrafojn tradukitajn el la angla-lingva Vikipedio |
Aldonis paragrafojn tradudkitajn el la angla-lingva Vikipedio. Teksto en komentoj estas tradukota. |
||
Linio 34:
Cassatt vojaĝis al [[Ĉikago]] por vidi, kion ŝi povus fari tie, sed perdis kelkajn el ŝiaj fruaj pentraĵoj dum la [[Granda Ĉikaga Fajro]] de 1871.<ref>McKown 1972, p.36</ref> Ne longe post tio, ŝiaj verkoj kaptis la atenton de la ĉefepiskopo de Pittsburgh, kiu mendis de ŝi du kopiojn de verkoj de [[Antonio da Correggio|Correggio]] en [[Parmo]], Italio, kaj antaŭpagis ŝin sufiĉan monon por pagi la vojaĝ-kostojn kaj parton el la loĝ-kostoj. Entusiasmiĝite, ŝi skribis, "Ho, kiom avidega mi estas por komenci la laboron, miaj fingroj preskaŭ jukas kaj miaj okuloj larmpleniĝas pro la volo vidi belan bildon denove.
<ref>Mathews 1994, p. 76</ref> Kune kun [[Emily Sartain]], kamerada artisto de alte-respektata familio de Filadelfio, Cassatt ekvojaĝis Eŭropen denove.
==Impresionismo==
[[Image:Mary Cassatt - The Tea - MFA Boston 42.178.jpg|thumb|left|300px|''Tea (Teo-trinkado)'' de Mary Cassatt, 1880, oil on canvas, 25½ × 36¼ in., [[Museum of Fine Arts, Boston]]]]
Kelkaj monatoj post ŝia reveno al eŭropo en la aŭtuno de 1871, la eblecoj por Cassatt pliboniĝis. Ŝia pentraĵo, ''Du Virinoj Ĵetantaj Florojn Dum Karnavalo'' estis bone ricevita ĉe la Salono de 1872, kaj aĉetiĝis. Ŝi recevis multajn laŭdojn en [[Parmo]], kaj ŝin subtenis kaj kuraĝigis la arta komonumo tie. La tuto de Parmo parolas pri Fraŭlino Cassatt kaj ŝia bildo, kaj ĉiu volas ŝin ekkoni".<ref>Mathews 1994, p.79\
Post kiam ŝi finis la pentraĵon, komisiitan de la ĉefepiskopo, Cassatt vojaĝis al [[Madrido|Madridon]] kaj [[Sevilo|Sevilon]], kie ŝi pentris grupon da pentraĵoj pri Hispanaj temoj, inkluzive la ''Hispana Dancisto Portante Puncan Matilon'' (1873, en la [[Nacia Muzeo de Usona Arto]], [[Smithsonian Institution]]). En 1874, ŝi decidis ekloĝi en Francio. Ŝia fratino Lydia kunpartis apartamenton kun ŝi. Cassatt malfermis studion en [[Parizo]]. La fratino de [[Louisa May Alcott]], [[Abigail May Alcott Nieriker|Abigail May Alcott]], tiam estis art-studento en Parizo, kaj vizitis Cassatt-on.<ref name=americanwoman/> Cassatt daŭre esprimis kritikojn kontraŭ la politikojn de la Salono kaj la konvencia gusto, kiu regis tie. Ŝi komentis senbride, kiel raportis Sartain, kiu skribis: "ŝi estas entute tro ĝenerale mallaŭda, malakceptas ĉiun modernan arton, malestimas la Salonajn bildojn de [[Alexandre Cabanel|Cabanel]],[[Léon Bonnat|Bonnat]], ĉiujn nomojn, kiujn ni kutimas alte taksi.<ref>Mathews 1994, p. 87</ref>
Cassatt vidis, ke verkojn de inaj artistoj ofte malakceptis malestime, se al la artisto mankis amiko aŭ protektanto en la juĝantaro, kaj ŝi ne flirtis kun juĝistoj por gajni favoron.<ref>Mathews 1998, pp. 104–105</ref> Ŝia cinisismo kreskis post kiam unu el la du bildoj, kiujn ŝi submetis en 1875 rifuziĝis de la juĝntarof, nur por akceptiĝi la sekvantan jaron, post kiam ŝi malheligis la fonon. Ŝi kverelis kun Sartain, kiu opiniis Cassatt-on tro senbrida kaj mem-centrigita, kaj finfine ili disiĝis. Pro ŝia angoro kaj memkritikemo, Cassatt decidis, ke ŝi bezonis fari malpli da genraj pentraĵoj, kaj pli da pentraĵoj pri laŭmodaj temoj, por altiri mendojn de portretoj de Usonaj altranguloj eksterlandaj, sed tiu provo donis malmultan frukton je la komenco.<ref>Mathews 1994, p. 96</ref>
En 1877, ambaŭ el ŝiaj pentraĵoj malakceptiĝis, kaj pro la unua fojo en sep jaroj ŝi prezentis neniun verkon ĉe la Salono.<ref>Mathews 1998, p. 100</ref> Ĉe ĉi tiu malalta punkto en ŝia kariero, ŝi invitiĝis de Edgar Degas montri ŝiajn verkojn kun la [[Impressionismo|Impressionistoj]], grupo kiu komencis sian propran serion de sendependaj ekspozicioj en 1874 kun multe da fifamo. Al la Impresionistoj, (ankaŭ konataj kiel "Sendependuloj" kaj "Obstinuloj") mankis formala manifesto, utilis multajn stilojn kaj teknikojn, kaj pritraktis multajn temojn. Ili emis preferi plen-aeran pentradon kaj la almeto de vibra koloro en apartaj strekoj kun malmulta antaŭ-miksado, kiu permesas, ke la okulo merĝigu la rezultojn laŭ "impresionisma" maniero. La Impresionistoj estis ricevintaj la koleron de kritikuloj dum pluraj jaroj. Henry Bacon, amiko de la Cassatt-oj, opiniis, ke la Impresionismuloj estis tiom radikalaj, ke ili "malsaniĝis pro ia ĝis nun nekonata malsano de la okulo".<ref>Mathews 1994, p. 107</ref> Ili jam havis unu inan membron, artisto [[Berthe Morisot]], kiu iĝis la amiko kaj kolego de Cassatt.
<!--
Cassatt admired Degas, whose [[pastel]]s had made a powerful impression on her when she encountered them in an art dealer's window in 1875. "I used to go and flatten my nose against that window and absorb all I could<!-- OK here: don't correct it--> of his art," she later recalled. "It changed my life. I saw art then as I wanted to see it."{{sfn|Mathews|1998|p=114}} She accepted Degas' invitation with enthusiasm, and began preparing paintings for the next Impressionist show, planned for 1878, which (after a postponement because of the World's Fair) took place on April 10, 1879. She felt comfortable with the Impressionists and joined their cause enthusiastically, declaring: "we are carrying on a despairing fight & need all our forces".{{sfn|Mathews|1994|p=118}} Unable to attend cafes with them without attracting unfavorable attention, she met with them privately and at exhibitions. She now hoped for commercial success selling paintings to the sophisticated Parisians who preferred the avant-garde. Her style had gained a new spontaneity during the intervening two years. Previously a studio-bound artist, she had adopted the practice of carrying a sketchbook with her while out-of-doors or at the theater, and recording the scenes she saw.{{sfn|Mathews|1994|p=125}}
[[Image:Mary Cassatt - Summertime - TFAA 1988.25.jpg|thumb|left|upright|''Summertime'' by Mary Cassatt, c. 1894, oil on canvas, [[Terra Foundation for American Art]], [[Chicago]]]]
In 1877, Cassatt was joined in Paris by her father and mother, who returned with her sister Lydia, all eventually to share a large apartment on the fifth floor of 13, Avenue Trudaine, ({{Coord| 48.8816| 2.3446}}). Mary valued their companionship, as neither she nor Lydia had married. Mary had decided early in life that marriage would be incompatible with her career. Lydia, who was frequently painted by her sister, suffered from recurrent bouts of illness, and her death in 1882 left Cassatt temporarily unable to work.{{sfn|Mathews|1998|p=163}}
Cassatt's father insisted that her studio and supplies be covered by her sales, which were still meager. Afraid of having to paint "[[potboiler]]s" to make ends meet, Cassatt applied herself to produce some quality paintings for the next Impressionist exhibition. Three of her most accomplished works from 1878 were ''Portrait of the Artist'' (self-portrait), ''[[Little Girl in a Blue Armchair]]'', and ''Reading Le Figaro'' (portrait of her mother).
[[File:Mary Cassatt - Woman Standing, Holding a Fan, 1878–79.jpg|thumb|right|Mary Cassatt, ''Woman Standing Holding a Fan'', 1878–79, ([[Amon Carter Museum of American Art]])]]
Degas had considerable influence on Cassatt. Both were highly experimental in their use of materials, trying [[distemper (paint)|distemper]] and metallic paints in many works, such as ''Woman Standing Holding a Fan'', 1878-79 ([[Amon Carter Museum of American Art]]).<ref>{{cite book | title=Degas Cassatt | publisher=National Gallery of Art, Washington | author=Jones, Kimberly A. | year=2014 | pages=122}}</ref>
She became extremely proficient in the use of [[pastel]]s, eventually creating many of her most important works in this medium. Degas also introduced her to [[etching]], of which he was a recognized master. The two worked side-by-side for a while, and her [[drawing|draftsmanship]] gained considerable strength under his tutelage. He depicted her in a series of etchings recording their trips to the Louvre. She treasured his friendship but learned not to expect too much from his fickle and temperamental nature after a project they were collaborating on at the time, a proposed journal devoted to prints, was abruptly dropped by him.{{sfn|Mathews|1994|pp= 146-50}} The sophisticated and well-dressed Degas, then forty-five, was a welcome dinner guest at the Cassatt residence, and likewise they at his ''soirées''.{{sfn|Mathews|pp= 128-31, 147}}
The Impressionist exhibit of 1879 was the most successful to date, despite the absence of [[Pierre-Auguste Renoir|Renoir]], [[Alfred Sisley|Sisley]], [[Édouard Manet|Manet]] and [[Paul Cézanne|Cézanne]], who were attempting once again to gain recognition at the Salon. Through the efforts of [[Gustave Caillebotte]], who organized and underwrote the show, the group made a profit and sold many works, although the criticism continued as harsh as ever. The ''Revue des Deŭ Mondes'' wrote, "M. Degas and Mlle. Cassatt are, nevertheless, the only artists who distinguish themselves... and who offer some attraction and some excuse in the pretentious show of window dressing and infantile daubing".{{sfn|McKown|1972|p=73}}
Cassatt displayed eleven works, including ''Lydia in a Loge, Wearing a Pearl Necklace, (Woman in a Loge)''. Although critics claimed that Cassatt's colors were too bright and that her portraits were too accurate to be flattering to the subjects, her work was not savaged as was [[Claude Monet|Monet]]'s, whose circumstances were the most desperate of all the Impressionists at that time. She used her share of the profits to purchase a work by Degas and one by Monet.{{sfn|McKown|1972|pp=72–73}} She participated in the Impressionist Exhibitions that followed in 1880 and 1881, and she remained an active member of the Impressionist circle until 1886. In 1886, Cassatt provided two paintings for the first Impressionist exhibition in the US, organized by art dealer [[Paul Durand-Ruel]]. Her friend [[Louisine Elder]] married [[H.O. Havemeyer|Harry Havemeyer]] in 1883, and with Cassatt as advisor, the couple began collecting the Impressionists on a grand scale. Much of their vast collection is now in the [[Metropolitan Museum of Art]] in New York City.{{sfn|Mathews|1994|p=167}}
Cassatt also made several portraits of family members during that period, of which ''Portrait of Alexander Cassatt and His Son Robert Kelso'' (1885) is one of her best regarded. Cassatt's style then evolved, and she moved away from Impressionism to a simpler, more straightforward approach. She began to exhibit her works in New York galleries as well. After 1886, Cassatt no longer identified herself with any art movement and experimented with a variety of techniques.
-->
==Famaj pentraĵoj==
| |||