Mekitarista kongregacio: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Rdelre (diskuto | kontribuoj) |
Rdelre (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 22:
Li mortis la [[27-an de aprilo]] de [[1749]], lasante solidan heredaĵon religian kaj kulturan en la manoj de sia posteulo ĝis [[1800]].
===
En septembro [[1701]], en ''Pera'', kvartalo de Istanbulo nun nomata ''Beyoğlu'', Mekitar fondis la Mekitaristan Kongregacion kune kun 8 aliaj kunuloj, sub la nomo de Adoptaj Filoj de la Virgulino.<ref name=Aba/> Ĉar jam li estis persekutata (oni eĉ provis aresti lin), li lokŝanĝis kun la aliaj kunuloj al [[Peloponezo]]n, kiu apartenis al [[Venecio]]. Li trovis taŭgan lokon por sia kongregacio en [[Methoni]], en la suda parto de la duoninsulo, kie li planis fondi monaĥejon. Li sendis ankaŭ du fratulojn al Romo, ĉe la papon, petante aprobon por la regulojn de sia kongregacio.<ref name=Aba/>
Necesis pluraj jaroj por ambaŭ la planoj. La kongregacio havis malmulte da mono kaj nur post gravaj donacoj ili povis finkonstrui la monaĥejon. Ankaŭ la papo ne respondis rapide, sed fine aprobis la kongregacion kaj nomumis Mekitar-on superulo.<ref name=Aba/>
=== Posta historio de la mekitarista ordeno ===
Sekvante la ekzemplon de ĝia fondisto, la mekitarista ordeno distingiĝis en la laboro de malkovro, studo, traduko kaj publikigo de antikvaj armenaj skriboj, traduko al la armena lingvo de gravaj doumnentoj kaj verkoj de la klasika epopo kaj de tiu kristana. La laboro el tiu antikva lingvo ebligis la knon de grava kaj riĉa literaturo.
La monaĥa komunumo, tamen, estis skuita de peza ena konflikto kiu fariĝis disigon en [[1772]]: monaĥa parto restis en Venecio, dum alia translokiĝus al [[Triesto]], kie ekĝuis je simpatio de lokanoj kaj aŭstaj de la aŭstraj aŭtoritatoj; sekeve tiuj ĉi trovis eĉ pli taŭgan sitemadon en Vieno kie ankorax hodiaŭ ili efike produktas.La du branĉoj de la ordeno rekreis la motivojn de la kuna laboro kaj fakte kunigite kunlaboras.
| |||