Flora (diino): Malsamoj inter versioj
[nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
eNeniu resumo de redakto |
→Kulto: Mi aldonis informon pri la rilato inter prosituo kaj Floralia |
||
Linio 1:
[[File:William-Adolphe Bouguereau (1825-1905) - Flora And Zephyr (1875).jpg|thumb|''Flora kaj [[Zefiro]]'' de [[William Adolphe Bouguereau]], 1875.]]
'''Flora''' en la [[romia mitologio]] estas la diino de la [[floro]], juneco, kaj plezuro<ref name=":1">Henry Nettleship, ed., ''A Dictionary of Classical Antiquities'', 1891. p. 238.</ref>. Laŭ [[Ovidio]] <ref name=":0">Ovid, ''Fasti'', 5.195-196 </ref> ŝi egalas al la greka [[nimfoj|nimfo]] [[Ĥloriso]], estante ankaŭ alegoria simbolo de printempo. Ŝi estis ankaŭ agrikultura kaj hortikultura diino, kiu gardis kropojn, precipe tiuj, kiuj floris<ref>Ovid, ''Fasti'', 5.261-268</ref><ref name=":2">Ovid, ''Fasti'', 5.371-374</ref>.
== Etimologio ==
Linio 7:
== Kulto ==
La adoradon de Flora enportis Titus Tatius<ref>Varro, ''De Lingua Latina'', 5.74</ref>, la legenda sabina reĝo de Romio. Laŭ lia ordono, la templo de Flora konstruktiĝis apud la Circus Maximus<ref>Cornelius Tacticus, ''Annales'', 2.49</ref>. Ĝi staris apud ankaŭ la temploj de Liber, Libera kaj Cereso. Samtempe Floralia, la festivalo de Flora, fondiĝis laŭ la konsilo de la sibilaj libroj post sekegeco<ref>William Warde Fowler, ''The Roman Festivals of the Period of the Republic'', London, 1908. p. 92.</ref>
Flora havis ankaŭ alia templo ĉe Kvirinalo<ref>Howard Scullard, ''Festivals and Ceremonies of the Roman Republic'', 1982. p. 110.</ref>, kaj Numa Pompilius, dum lia regado, elektis la flameno de Flora, kiu nomiĝis ''Flamen Floralis''<ref name=":1" />. La sabinoj nomis Flora-on "Flusare"<ref>Theodor Mommsen. ''Die Unteritalischen Dialekte''. G. Wigand, 1850. p. 343.</ref>, kaj la sabina kalendaro enhavis monaton nomita laŭ Flusare, kiu nomiĝis "Flusaris" (kiu lingve rilatis al la latina "Floralia" kaj estis la ekvivalento de julio en la julia kalendaro)<ref>Theodor Mommsen. ''Die Unteritalischen Dialekte''. Berlin: Weidmannsche Buchhandlung, 1850. Print.</ref>.
Linio 19:
* Georg Wissowa: ''Religion und Kultus der Römer.'' 2-a eldono, 1912, p. 197-198
==
<references/>
|