Sanskrito: Malsamoj inter versioj
[nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
eNeniu resumo de redakto |
|||
Linio 60:
De la fino de la 18-a jarcento, Sanskrito estas transskribita uzante la latinan alfabeton. La plej uzita sistemo nuntempe estas IAST ([[IAST|Internacia Alfabeto de Sanskrita Transliterigo]]), kiu estas la akademia normo ekde 1888.
==== Aspiraciaj Plozivoj ====
Ĉar per IAST la
==== Ceteraj Konsonantoj ====
Ĉar la sonoj [ɕ] kaj [ʂ] estas homofonoj en Esperanto, vortoj en Sanskrito skribitaj per ṣ kaj ś estas transliterigitaj per ŝ: ''Śiva'' → [[Ŝivao|Ŝivo]] (aŭ Ŝivao), ''Viṣnu'' → [[Viŝnuo]], ''Kṛṣṇa'' → [[Kriŝno]].
Ĉar konsonantaj paroj d [d̪], ḍ [ɖ] kaj t [t̪], ṭ [ʈ] estas homofonoj en Esperanto, ili iĝas d kaj t respektive: ''Tripiṭaka'' → [[Tripitako]].▼
Ĉar sonoj [n], [ɳ] kaj [ŋ] kaj n estas homofonoj en Esperanto, n, ṇ kaj ṅ iĝas ''n'': ''Nirvāṇa'' → [[Nirvano]].▼
Simbolo ṃ reprezentas nazsonon [ ̃], do ĝi ofte iĝas transliterigita per n kaj kelkfoje per m: ''Saṃgha'' → sangao aŭ samgo, ''Saṃskṛtam'' → Sanskrito.
Simbolo v [ʋ] estas transliterita ''v''.▼
▲Ĉar sonoj [n], [ɳ] kaj [ŋ] kaj n estas homofonoj en Esperanto, n, ṇ kaj ṅ iĝas n: ''Nirvāṇa'' → [[Nirvano]].
Simbolo
Duoblaj konsonantoj estas transliteritaj per nur unu, kiam eblas: ''Śuddhodana'' → [[Ŝudodano]], Buddha → Buddo.
==== '''Vokaloj''' ====
▲Simbolo v [ʋ] estas transliterita v.
Longaj vokaloj transliteriĝas kiel simplaj vokaloj (ā → a), ekcepte औ (au) → ''aŭ'' kaj ऐ (ai) → ''aj''.▼
La vokalo ṛ estas transliterita ''ri''.
=== Interkonsento ===
Kiam okazas, ke jam ekzistas vorto kun la sama sono en Esperanto, oni lasas la finan vokalon, se eblas.
Ekzemplo: Stūpa → <s>Stupo</s> → [[Stupao]], Sangha → <s>Sango</s> → [[Sangao]].
▲Ĉar konsonantaj paroj d [d̪], ḍ [ɖ] kaj t [t̪], ṭ [ʈ] estas homofonoj en Esperanto, ili iĝas d kaj t respektive.
=== Esceptoj ===
▲Longaj vokaloj transliteriĝas kiel simplaj vokaloj.
Ekzistas ĝenerala malkonsento pri la esperantigo de la vorto ''Buddha'', por kiu ekzistas tri proponoj:
# '''Buddo''': Proponita de Zamenhof por distingi ĝin el la jam ekzistanta ''budo'', same kiel la duopo ''finno - fino''.
# '''Budao''': Nature aperinta, konservanta la finan vokalon -a el ''Buddha''. La esperantigo funkcias laŭ la interkonsento: Buddha → <s>Budo</s> → [[Budho|Budao]]
# '''Budho''': Nature aperinta, el la miskompreno de la latiniga sistemo IAST, en kiu -h estas aldonita post konsonantoj por indiki, ke ili estas aspiraciaj. Se la sistemo uzus -x, anstataŭ, la vorto do estus transskribita ''Budxo''. En la originala vorto ''Buddha'' ne estas kombino el [d] kaj [h], sed unuopa sono [d̪ʱ], tre malsama ol la prononco de la skribo „budho“, kiu fakte estas nur latinalfabeta surogato, kiel „masxino“ kompare kun „maŝino“.
== Sanskritdevenaj Esperantaj vortoj ==
|