'''Substantivo''' estas [[parolparto]] pli-malplitre komuna alen ĉiujlingvo. lingvojEn (malkiel [[verbo]]jEsperanto, [[adjektivo]]j,ili [[adverbo]]jfiniĝas ktp,plej kiujofte neper distingiĝas“‑o”, same“‑oj”, enaŭ ĉiuj lingvoj)“‑ojn”. EnPro Esperantotio, ili finiĝasnomiĝas perankaŭ '''-o'''“o‑vortoj”<ref kajname="Wennergren2016">{{citaĵo eventualeel plusretejo "|url=http://bertilow.com/pmeg/aldonoj/gramatika_vortareto#o-j"vorto kaj/aŭ|titolo=Gramatika "-n"vortareto por|verko=PMEG indiki|dato=2016-05-26 [[Gramatika|arkivurl=https://web.archive.org/web/20160305024707id_/bertilow.com/pmeg/aldonoj/gramatika_vortareto.html#o-vorto nombro|nombron]]arkivdato=2016-03-05 kaj|aŭtoro=Wennergren, [[GramatikaBertilo kazo|kazon]].citaĵo=O‑vorto: Vorto Prokun tiola ilifinaĵo{{spaceto}}O. nomiĝasTradicie ankaŭnomata "o-vortoj"‘substantivo’}}</ref>, sed tiu [[termino (vorto)|termino]] validas nur por substantivoj en Esperanto.
La substantivoj ne fleksias laŭ nombro kaj kazo en ĉiuj lingvoj; en kelkaj ili fleksias ankaŭ aŭ anstataŭe laŭ aliaj kategorioj, ekzemple difiniteco, kaj en aliaj lingvoj ili tute ne fleksias., <!--kiel ekzemploj - la eŭska,en la japana respektive? devas kontroli... -->
Certaj konsideras [[pronomo]]jn kiel subaron de substantivoj.
Linio 27:
:Tiuj, kiuj estas abstraktaj ideoj. Plejofte kreitaj per la sufikso -ec: ''boneco''.
