[[Dosiero:Charles peguy.jpg|eta|Charles Péguy]] '''Charles Pierre PÉGUY''' (naskiĝinta ennaskiĝis la [[7-aan de januaro]] [[1872]] en [[Orléans]],; mortinta enmortis la [[4-aan de septembro]] [[1914]] proksime de Villeroy batalkampe) estis konata franca poeto, eseisto, kaj redaktisto. Liaj du ĉefaj filozofioj estis socialismo kaj naciismo, sed antaŭ 1908 ankoraŭ post jaroj da maltrankvila agnostikismo, li fariĝis kredanta sed ne-praktikanta katoliko. De tiu tempo, [[katolikismo]] forte influis liajn verkojn. Péguy apartenis al la movado [[Renouveau catholique]].
==Biografio==
Péguy estis naskitanaskiĝis al malriĉeco. Lia patrino Cécile, vidvigita kiam li estis bebo, reparis seĝojn por porvivaĵo. Lia patro, Désiré Péguy, estis meblisto, kiu mortis en 1874 kiel pro batalvundoj. Li studis ĉe ''Lycée Lakanal'' en Sceaŭ, gajnante stipendion ĉe ''École Normale Supérieure'', kie li sekvis precipe la prelegojn de [[Henri Bergson]] kaj [[Romain Rolland]], kun kiujn li amikigis. Li formale forlasis la lernejon sen diplomiĝado en 1897, eĉ se li daŭre sekvis kelkajn prelegojn en 1898. Influite fare de Lucien Herr (bibliotekisto de la lernejo) li iĝis entuziasma [[Alfred Dreyfus|Dreyfus-ano]].
En 1897, en la aĝo de 24, Péguy geedziĝis kun Charlotte-Françoise Baudoin; ili havis unu filinon kaj tri filojn, unu el kiun estis naskita post la morto de Péguy. Ĉirkaŭ 1910 li enamiĝis profunde al Blanche Raphael, juna juda amikino, aliflanke li estis fidela al lia edzino.
