Sinmortiga atako: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
RG72 (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 6:
En sia moderna formo, kiu ĝermis ekde la 1970-aj jaroj kaj plifortiĝis ekde la jaro 1982, sinmortigaj atakoj pli kaj pli iĝis karakterizaĵo de [[islamismo|islamisma]] [[teroro]]. La germana ĵurnalisto kaj islamisto ''Christoph Reuter'' en libro de 2003 asertis, ke sinmortigaj atakoj fontus en la islama mondo kaj iranaj radikaluloj estus la unuaj kiuj sisteme uzis ilin.<ref>Christoph Reuter: libro ''Selbstmordattentäter: Warum Menschen zu lebenden Bomben werden'' (germane: "sinmortigaj atakantoj: kial homoj iĝas vivantaj bomboj"). Munkeno 2003, paĝo 18 kaj sekvaj</ref> La islamisto kaj judisto ''Elhakam Sukhni'', kiu same vivas en Germanio kaj instuas en la universitatoj de [[kolonja universitato|Kolonjo]] kaj [[Osnabrück]], refutis tiun tezon kaj skribis en libro publikigita en 2011:
{{citaĵo|La tutmonda komunista solidareco, la komuna batalado kontraŭ usona imperiismo kaj la interŝanĝo kun koreaj kaj japanaj kontaktoj, fine kontribuis al uzigo de sineksplodikaj taktikoj en la regiono nomata [[Proksima Oriento]]. Nur pli poste islamaj gerilaj grupoj kiel [[Hizbulaho]] kaj [[Hamas]] perfektigis ilin kaj [[Al-Kaida]] uzigis ĝin kiel kutima taktiko.<ref>Elhakam Sukhni: libro ''Die „Märtyreroperation“ im Dschihad: Ursprung und innerislamischer Diskurs'' (same germane: "la „martira agado“ en [[Ĝihado]]: fonto kaj enislama diskuto"). Munkeno 2011, paĝo 66.</ref>}}
Laŭ Elhakam Sukhni la unua sinmortiga atenco en la islama mondo estis la memeksplodigo de membro de la internacia terorisma grupo [[Japana Ruĝa Armeo]] en la flughaveno de [[Tel-Avivo]], intertempe nomata [[Internacia Flughaveno Ben Gurion]], la 30-an de majo 1972. Tri japanaj teroristoj pro simpatiado kun palestinaj ribeluloj intencis mortigi israelajn porsekurecajn dungitojn de la flugjaveno kaj post longa interpafado unu el la teroristoj
== Referencoj ==
| |||