Brita Agrikultura Revolucio

La Brita Agrikultura Revolucio estis la senprecedenca pliiĝo en agrikultura produktado en Britio pro pliiĝoj en labora kaj tera produktivecoj inter la mezo de la 17-a kaj fino de la 19-a jarcento. Agrikultura produktado kreskis pli rapide ol la loĝantaro dum tiu jarcento ĝis 1770, kaj poste produktiveco restis inter la plej altaj en la mondo. Tiu pliiĝo en la manĝaĵprovizado kontribuis ĝis la rapida kresko de loĝantaro en Anglio kaj Kimrio, de 5.5 milionoj en 1700 ĝis pli ol 9 milionoj antaŭ 1801 kvankam enlanda produktado falis ĉiam pli al manĝimportoj en la deknaŭa jarcento kiel loĝantaro pli ol triobligite al pli ol 32 milionoj. La pliiĝo je produktiveco akcelis la malkreskon de la agrikultura parto de la laboristaro, aldonante al la urba laboristaro de kiu industriigo dependis: la Agrikultura Revolucio estis tial citita kiel kialo de la industria revolucio.

Tamen, historiistoj plue disputas pri kiam precize tia "revolucio" okazis kaj pri kio estis ties konsisto. Pli ol unusola okazaĵo, G.E. Mingay asertas ke estis "abundo de agrikulturaj revolucioj, unu por du jarcentoj antaŭ 1750, alia emfazante la jarcenton post 1650, trian por la periodo 1750-1880, kaj kvaran por la mezaj jardekoj de la deknaŭa jarcento". Tio kondukiss al pli ĵusaj historiistoj por argumenti ke ajnaj ĝeneralaj asertoj pri "la Agrikultura Revolucio" estas malfacile elteneblaj.

Unu grava elemento en tiu ŝanĝo estis la movo en kultivciklo al rapoj kaj trifolio anstataŭ nekultivata tero (stoplo). Rapoj povas esti kultivitaj en vintro kaj estas profunde fiksigitaj, permesante al ili kolekti mineralojn neatingeblaj en malprofundaj fiksigitaj kultivaĵoj. Trifolio fiksas nitrogenon de la atmosfero en formon de sterkaĵo. Tio permesis la intensan kultiveblan kultivadon de grundoj sur fermitaj bienoj kaj disponigis furaĝon por nutri pliigitan brutaron kies stalsterko aldonis al la grundo plian fekundecon.