Charles Ernest Beulé: Malsamoj inter versioj
[kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Giorno2 (diskuto | kontribuoj) |
Dominik (diskuto | kontribuoj) e Eta ŝanĝo |
||
Linio 1:
[[File:Charles_Ernest_Beule.jpg|thumb|La tombo de Beulé en Parizo]] '''Charles Ernest BEULÉ''' (naskiĝinta la {{daton|29|6|1826}} en [[Saumur]], mortinta per sinmortigo en [[Parizo]] la {{daton|4|4|1874}}) estis [[francio|franca]] politikisto kaj arkeologo.
==Vivo==
Beulé iĝis post lernejfrekvento en sia naskiĝurbo instruisto en [[Moulins]]. En 1849
==Verkoj==
El liaj verkoj menciindas: »L'acropole d'Athènes« (Paris 1854); »Etudes sur le Peloponnèse« (1855); »Les monnaies d'Athènes« (1858) kaj »L'architecture an siècle de Pisistrate« (1860). Inter 1858–59 li organizis ĉe la antikva urbo de [[Kartago]] proprajn elfosadojn, kies rezultojn li konatigis en la verko »Fouilles à Carthage« (1860). En 1860 li iĝis ano de la Akademio de la enskribaĵoj kaj en 1862 daŭra sekretario de la Akademio de la artoj.
Mallonge poste publikiĝis »Phidias, drame antique« (1863); »Histoire de l'art grec avant Périclès« (1868) kaj »Le procès des Césars« (1867–70) en kvar ofte interpretitaj sekcioj: »Auguste, sa famille et ses amis«, »Tibère et l'héritage d'Auguste«, kiuj furoris pro la kritikego kontraŭ [[Napoleono Bonaparte|bonapartismo]]; »Le sang de Germanicus« kaj »Titus et sa dynastie«. Liaj lastaj
==Fonto==
|