Aleksandr Porfirjeviĉ Borodin: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj)
Hectoralos (diskuto | kontribuoj)
Linio 23:
:''la malfacilaĵon esti samtempe kaj [[Miĥail Glinka|Glinka]] kaj ankaŭ Stupiŝin (ŝtatoficisto), sciencisto, registara komisiito, artisto, ŝtatoficisto, filantropo, patro de filoj de aliaj homoj, kuracisto kaj invalido... Finfine oni fariĝas nur tiu lasta.''
 
Tamen en 1864 li kuniris kun [[Milij Aleksejeviĉ Balakirev|Milij Balakirev]]. perPer li Borodino ekkonis la tri komponistojn [[César Cui]], [[Modest Petroviĉ Musorgskij|Modest Musorgskij]] und [[Nikolaj Rimskij-Korsakov]]. Tiamaniere Borodino fariĝis la kvina kaj lasta membro de la nacirusa [[kvinopo]]. Ilia [[epopeo|epopea]] [[Romantisma muziko|romantisma]] stilo plej bone kompareblas kun tiu de [[Richard Wagner]].
 
En la jaro 1869 Balakirev dirigentis la unuan [[simfonio]]n de Borodin. Samjare Borodino ekverkis sian heroan [[opero]]n „[[Princo Igorj]]“, kun la famaj „Polovecaj dancoj“. Tiun ĉi komponaĵon, kies [[libreto]]n la komponisto mem aranĝis laŭ la mezepoka ''Igorj-kanto'', oni ofte rigardas kiel lia plej grava. Ĝi restis ĝis lia morto nekompletigita, kio verŝajne atribueblas al lia eksternorma laborŝarĝiteco kiel esploristo. „Princo Igorj“ poste estis finfarita kaj orkestrigita fare de [[Aleksandr Konstantinoviĉ Glazunov|Aleksandr Glazunov]] kaj Nikolaj Rimskij-Korsakov. Same malkompletigita restis tria simfonio, kiun denove Glazunov finfaris post lia morto.