Popola etimologio: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
Neniu resumo de redakto
Linio 1:
[[Dosiero:Isidor von Sevilla.jpeg|thumb|[[Isidoro de Sevilo]], fama pro siaj popolaj etimologioj.]]
En [[lingvoscienco]], oni nomas '''popola etimologio''', '''paretologio''',<ref name="FER"> Carreter, Fernando Lázaro. Diccionario de términos filológicos. Madrid: Gredos (Biblioteca Románica Hispánica), 1953.</ref> '''krucetimologio''' aŭ '''asocia etimologio''' al la [[Pseŭdoscienco|pseŭdoscienca]] metodo klarigi la devenojn de la [[vorto]]j bazita ĉefe en popolaj kredoj kaj tradicioj, uzante la similaĵojn kun similaj aŭ [[homofonio (lingvoscienco)|homofonaj]] vortoj klopode serĉi la rilatojn inter ties [[signifo]]j. Tia kreado de falsaj signifoj manifestiĝas ĝenerale ĉu per semantika ŝanĝo aŭ per fonetika adaptado de vorto.<ref name="WAL"> Von Wartburg, Walter (2004). Dictionnaire étymologique de la langue française (‘diccionario etimológico de la lengua francesa’). ISBN 978-2-13-054426-5.</ref> En la naturaj lingvoj la fenomeno de ''morfema reanalizo'' rezultis en kelkaj popolaj etimologioj.
 
[[Wilhelm Wundt]], germana filozofo kaj psikologo, difinis ĝin en [[1911]] kiel [[analogio]] fonetika-semantika. Poste [[Leo Spitzer]] nomigis ĝin spirita aŭ metafizika etimologio, pro subita intuicio aŭ sento kiu venas la stilisto rilate al la necesa kaj komunika ligilo kiu estas inter lingva detalo riptita kaj la strukturo de la vortaro de teksto, kio permesus elpreni la psikologian radikon de ĉiuj tiuj izolaj elementoj. Ĝi rivevas ankaŭ la nomon de evolua etimologio ĉar oni konsideras la naturan evoluon de la lingvo kaj sinkronia etimologio ĉar male oni studas ĝin kiel stata funkciado. [[Albert Dauzat]] en [[1922]] priskribis ĝin kiel homonima allogo pro sia apero per paronima allogo kaj [[Joseph Vendryes]] en [[1953]] nomigis ĝin vorta analogio.<ref name="ROB">Cuadros Muñoz, Roberto. [http://www.robertocuadros.com/Tema%203%20ETIMOLOGIA.pdf «Etimología y lexicología histórica del español»], Universidad de Sevilla.</ref>