Alvoko de la 18a de Junio 1940: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Addbot (diskuto | kontribuoj)
e Roboto: Forigo de 11 interlingvaj ligiloj, kiuj nun disponeblas per Vikidatumoj (d:q2078515)
Linio 10:
[[Charles de Gaulle|De Gaulle]] legas sian paroladon sur la ondoj de la BBC je la 18-a, laŭ la loka horo, en la {{dato|18|junio|1940}}. Temas pri alvoko por daŭrigi la batalon flanke de la britaj aliancanoj. Por la generalo de Gaulle, la [[batalo de Francio]], kiu tutcerte estis venkita de la germanoj, ne signifas la finon de la milito. Ĉar « tiu milito estas tutmonda milito » kaj ĉar [[Francio]] povos apogi sin sur la industria forto de ĝiaj aliancanoj, kaj aparte sur tiu de [[Usono]]. Parolante al la francaj soldatoj, tiu mesaĝo de espero finiĝas per alvoko al la « rezistado », kies flamo « devas ne estingiĝi kaj ne estingiĝos », enirigante la terminon en la politikan vortaron de la [[20a jarcento]].
 
Tamen - kaj kontraŭe al iu firma ideo -, la alvoko de la 18-a[[18a de junio]] ne estas invito por konsistigi retojn de rezistado sur la franca teritorio. Kiel militisto, [[Charles de Gaulle|de Gaulle]] parolas antaŭ ĉio, kaj eksplicite, al la militistoj (« oficiroj » kaj « soldatoj ») kaj al la « inĝenieroj kaj al la fakaj laboristoj de la armilara industrio ».
 
La alvoko de la 18-a de junio indikas tamen la komencon de la [[Libera Francio]] kiu, formita nur per volontuloj (en la komenco, ili estis ege malmultaj), daŭrigas la batalon surtere, surmare kaj en la aero apud la Britoj kaj reprezentas Francion, kiu batalas, fronte al la [[reĝimo de Vichy]].