Kiel registrite je 08:18, 14 jan. 2017 redakti Giorno2 (diskuto \| kontribuoj) Mempatrolatoj, Patrolantoj 57 382 redaktoj →‎Eksteraj ligiloj ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 08:40, 14 jan. 2017 redakti malfari Giorno2 (diskuto \| kontribuoj) Mempatrolatoj, Patrolantoj 57 382 redaktoj →‎Vivo Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 4: '''August Wilhelm von Schlegel''' (* [[8-an de septembro]] [[1767]] en [[Hanovro]]; † [[12-an de majo]] [[1845]] en [[Bonn]]) estis germana literaturhistoriisto, [[tradukisto]], [[verkisto]], [[hindologio\|hindologo]] kaj [[filozofo]]. Kune kun sia frato [[Friedrich Schlegel]] li estas rigardata kiel kunfondinto de la germana [[romantiko (stilepoko)\|romantiko]]. Li estis filo de [[Johann Adolf Schlegel]]. ==Vivo== Schlegel frekventis en Hanovro la gimnazion kaj ektstudentis en 1786 en [[Göttingen]] pri teologio. Baldaŭ li aliorientiĝis, influite de Heyne, pri filologio kaj verkado. [[Gottfried August Bürger]] gajnis decidan influon sur lin estetike (li ankaŭ proklamis la laŭdindan poetecon de Schlegel en unu sia [[soneto]]) kiel ankaŭ ~~Bouterwek~~[[Friedrich Ludewig Bouterweck]] kiu ~~entuziasmgis~~entuziasmigis Schlegel pri romantikisma poezio. Post finitaj akademiaj studoj Schlegel estis inter 1791–95 administro en la domo de la bankisto Muilman en [[Amsterdam]]. Reveninte en aŭtuno 1795 al Germanujo li setlis en la sekvinta printempo en [[Jena]]. Tie li estis arano (ofte kun sia edzino, filino de profesoro Michaelis el Göttingen, kiun li poste eksedzinigis) de kleritaj rondoj kaj engaĝiĝis pri »Horen« kaj »Musenalmanach« de [[Friedrich Schiller]] kaj pri la gazeto surloka »Allgemeine Literaturzeitung«. Krome li montris grandan talenton en la germanlingvigo de verkoj de konataj fremdaj aŭtoroj (Shakespeare, Calderón, Dante, Guarini, Cervantes, Camões). Li ja iĝis modelo por perfekta poetika traduko. En 1797 li ekmalamikiĝis - same kiel la frato [[Friedrich Schlegel]] - kun Ŝilero, dume [[Goeto]] kontinuigis bonajn kontaktojn kun li. Neniun alian kontraŭulon de [[Romantikismo]] Schlegel tiom akre persekutis kiom [[August von Kotzebue]]. En 1798 nomumis lin duko [[Karolo Aŭgusto (Saksio-Vajmaro-Eisenaĉ)\|Karl August]] profesoro eksterordinara ĉe la [[Friedrich-Schiller-Universitato Jena\|Universitato de Jena]]. Kune kun la frato Friedrich li eldonis la gazeton »Athenäum« (1798–1900), restonte ĝis 1801 en Jena. Poste li iris [[Berlino]]n kie li prelegis pri [[beletro]] kaj artoj, kio bonvolege akceptitis de multnombra aŭskultantaro. Linio 12: En 1818 li sekvis vokon je profesoreco pri literaturo ĉe la universitato de [[Bonn]]. Dua geedziĝo kun Sophie, filino de la ekleziulo Paulus, finighis eĉ pli rapide ol la unua. En Bonn Schlegel prefere okupiĝis pri [[orientalistiko]], ĉefe [[sanskrito\|sanskritaĵoj]]. Tiuj studoj venigis lin plurfoje en Franclandon kaj en 1823 en Brition. En Bonn li fondigis presejon kies laboristoj scipovis uzi malnovhindiajn literojn. Dum longa restado en Berlino en 1827 li prelegis pri teorio kaj historio de artoj. Konvertiĝo je [[katolikismo]], tipa por ne malmultaj romantikismemoj, ĉe li ne okazis. En la verko »Berichtigung einiger Mißdeutungen« (1828) li ech prezentis siajn pensojn kontraŭ tiaj paŝoj. Dum la lastaj jardekoj vivtempaj petoleco kaj memkonfidaĉo certa pli kaj pli videblis, kio primokigis multajn samtempulojn, ekz. [[Heinrich Heine]]. Li dum bonnaj tempoj estis ankoraŭ lia fervora disĉiplo. Tamen inverse ankaŭ Schlegel mem daŭrigis primokadon, kiel montras liaj mokaj versoj en la kolekto »Musenalmanach auf 1832« de Wendt. ==Graveco== Kontraŭe al aliaj agadoj la poeta agado de Schlegel restis malmenciinda. Mankas al liaj verkoj varmeco kora kaj inter la epigramoj kaj sonetoj nur tiuj iel bonas kie temas pri spriteco-montro. Ne prisilentatu la romantikaĵo »Arion« (1799 ĉe »Musenalmanach« de Schiller) kaj la elegio »Rom«, dediĉita al Madamo de Stael.

August Wilhelm Schlegel: Malsamoj inter versioj