Karlo la 10-a (Francio): Malsamoj inter versioj

La grafo de Artois edukitis ĉe la kortego frivola de la avo [[Ludoviko la 15-a (Francio)|Ludoviko la 15-a]] kio ja senteblis en la karaktero ne tro firma de Karlo. En julio 1789 li donis la signon je elmigro de la nobeloj kaj migradis multloke por havigi malamikojn al revolucia Franclando. Ĉe imperiestro [Leopoldo la 2-a (Sankta Romia Imperio)|Leopoldo la 2a]] estanta en [[Mantuo]] li reklamadis por atako kontraŭ Franclando. Li partoprenis la Kongreson de Pillnitz kaj estis en la taĉmenton de la emigrintoj okaze de la invado en 1792. Post la ekzekuto de [[Ludoviko la 16-a (Francio)|Ludoviko la 16-a]] Karolo nomumitis generalleŭtenanto de la reĝolando kaj provis surteriĝon en 1795 kun angla mararmeero apud Ile Dieu. Poste li vivis en [[Londono]] kun pensio de 15.000 [[brita pundo|pundoj]] respektive en Hartwell House apud [[HartwellAylesbury]] ĉe la frato. Kiam la aliancanoj marŝis kontraŭ Parizon en 1814, Karlo aperis en Franclando multloke por proklami la neceson de liberiĝo. En Parizo li transprenis la registraran estron en la nomo de [[Ludoviko la 18-a (Francio)|Ludoviko la 18-a]] en la rango de generalleŭtenanto. Li proklamis la liberecon de la gazetaro, la malakcepto de la leĝaro ''Droits réunis'' (12.4.1814). Krome li agnoskis la fundamentajn partojn de la konstitucio kaj faris militĉesigon kun la aliancanoj. Post la reveno de [[Napoleono Bonaparte]] (1815) Karlo fuĝis kun la reĝa familio al [[Gento (urbo)|Gento]].