Angla lingvo: Malsamoj inter versioj

146 bitokojn aldonis ,  antaŭ 7 jaroj
[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Linio 222:
==Aktualo==
La angla estas la tria lingvo de la mondo laŭ nombro de parolantoj kiuj havas ĝin kiel [[gepatra lingvo]] (inter 300 kaj 400 milionoj de personoj), same kiel la tria plej parolata, post la [[Nordĉina dialektaro|mandarena]] kaj la [[Hispana lingvo|hispanal]],<ref name="extensión"> «Ethnologue, 1999». Arkivita el originalo la 31an de oktobro 2010. [http://www.sil.org/ethnologue/top100.html] [//web.archive.org/web/19990429232804/www.sil.org/ethnologue/top100.html]</ref> kaj se oni enkalkulas ankaŭ tiujn kiuj havas ĝin kiel [[dua lingvo]], kiuj estas 200 milionoj da personoj plie.
{{redaktata}}
El inglés, al extender Inglaterra su lengua por todo el mundo ([[Imperio británico]]), y al convertirse los [[Estados Unidos de América]] en la mayor potencia [[económica]] y [[militar]], se ha convertido de facto en la ''[[lingua franca]]'' de nuestros días.
 
La angla, ĉar etendis Anglio sian lingvon tra la tuta mondo ([[Brita Imperio]]), kaj ĉar iĝis [[Usono]] la plej granda potenco kaj [[ekonomio|ekonomia]] kaj [[milito|milita]], ĝi iĝis ''[[de facto]]'' la ''[[lingua franca]]'' nuntempa.
Pese a la existencia de otras lenguas internacionales y de idiomas internacionales planificados, como el [[esperanto]] o [[interlingua]] que son lenguas francas neutrales aunque con menos hablantes, el inglés constituye hoy en día el principal idioma de comunicación internacional. Esto se debe al predominio de la civilización dominante, que por lo general no adopta otro idioma, sino que por el contrario, [[represión lingüística|impone]] el suyo con los privilegios que suponen frente al 96&nbsp;% de la población mundial en la actualidad. Por una razón similar en muchos de los países europeos se hablan lenguas derivadas del [[latín]], que fue el idioma oficial del [[Imperio romano]]. Y por estas tendencias, sobre todo las élites intelectuales pasaron del latín al francés, luego al inglés tras la segunda guerra mundial y se preve que el inglés disminuya en las siguientes décadas frente a otros idiomas como el español, el árabe o el chino mandarín, entre otros.<ref>[[Kinnock, Neil]]. [http://englishagenda.britishcouncil.org/sites/ec/files/books-english-next.pdf «Prólogo.» En Graddol, David, ''English Next''. British Council, 2006.] [[British Council]]. Consultado el 10 de noviembre de 2016.</ref>
 
Spite la ekziston de aliaj internaciaj lingoj (kiaj la franca, germana, rusa, ĉina, araba, hispana ktp.) kaj de internaciaj planlingvoj, kiaj [[Esperanto]] aŭ malpli grave [[interlingua]] kiuj estas neŭtralaj frankalingvaoj kvankam kun malpli da parolantoj, la angla konstituas nuntempe la ĉefan lingvon por internacia komunikado. Tio rilatas al la hegemonio de la dominanta civilizacio, kiu ĝenerale ne ŝatas adopti alian lingvon, ses male, trudas la anglan kun la koncernaj privilegioj kiujn ĝuas parolantoj de la angla kiel gepatra kaj eĉ ties landoj, kontraŭ la 96 % de la tutmonda loĝantaro en la aktualo, kiu ne havas la anglan kiel gepatra. Pro simila tialo en multaj eŭropaj landoj oni parolas lingvojn derivatajn el la [[latino]], kiu estis la oficiala (aŭ ĉefa) lingvo de la [[Romia Imperio]]. Kaj pro tiaj tendencoj, ĉefe la intelektaj elitoj pasis de la latino al la franca, poste al la angla post la [[dua mondmilito]] kaj oni antaŭvidas ke la angla suferos malpliigon en la venontaj jardekoj kontraŭ aliaj lingvoj de forta hegemonio ĉu loĝantara ĉu ekonomia ĉu milit-politika kiaj la hispana, la araba aŭ la mandarena, inter aliaj.<ref> Kinnock, Neil. [http://englishagenda.britishcouncil.org/sites/ec/files/books-english-next.pdf «Prólogo.» En Graddol, David, ''English Next''. British Council, 2006.] [[British Council]]. Konsultita la 10an de novembro 2016.</ref>
{{redaktata}}
Actualmente existen millones de personas que también utilizan como alternativa una [[lengua auxiliar]] neutral, sencillas por diseño y no condicionadas a cambios en las potencias mundiales. Sin embargo, según el [[Reporte Grin]], que concluye que el uso del [[esperanto]] sería la mejor solución a medio y largo plazo para la Unión Europea y sus ciudadanos, es cierto que a corto plazo supondría una inversión o gasto en campañas informativas y en los cambios del proceso de enseñanza y aprendizaje.<ref>[http://www.ladocumentationfrancaise.fr/var/storage/rapports-publics/054000678.pdf Chapitre 7: Quelles stratégies ?] (en francés)</ref>
 
270 682

redaktoj