Ĉilio: Malsamoj inter versioj
[kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) |
|||
Linio 91:
[[Enciklopedio de Esperanto - Ĉ|EdE-Ĉ]]
En Ĉilio la Esperanto-movado ekĝermis en [[1901]]. La unuaj Esperantistoj estis [[Luis Enrique Sepúlveda Cuadra|Luis E. Sepúlveda Cuadra]] kaj la katolika pastro E. Fabres. En [[1902]] Sepúlveda faris longan paroladon en la Scienca Societo de Ĉilio (aperis ankaŭ en broŝuro) kaj presigis artikolojn en "El Diario Ilustrado", "El Mercurio", "El Porvenir", "El Chileno" kaj aliaj gazetoj. La [[17-an de julio]] [[1903]] li fondis la "Societon E-istan de Ĉilio" kaj en septembro komencis redakti kvarpaĝan gazeton en Esperanto kaj la hispana lingvoj, Ĉilio E-ista, kiu estis dissendata senpage. En [[1904]] li instruis Esperanton en la instituto por blinduloj. Poste oni instruis la lingvon en Komerca Instituto de [[Santiago de Chile|Santiago]], en Liceo de [[Valparaíso]]. La 8-a Scienca Kongreso, okazinta en 1913, en Santiago, rekomendis al la registaro enkonduki Esperanton en la programoj de la komercaj, militaj kaj maristaj lernejoj (Poste okazis ankoraŭ aliaj similaj rekomendoj). La [[24-an de novembro]] [[1907]] estis fondita Ĉilia Esperantista Asocio, kiu grandparte unuigis la landan esperantistaron. En [[1910]] oni aranĝis la unuan landan kongreson en Santiago. Malgraŭ ĉiuj penadoj, malgraŭ la klopodo starigi en [[1927]] Societon Esperantistan de Ĉilio kaj la 14-an de marto [[1928]] la Ĉilian Ligon Esperantistan, la movado havis malgrandan progreson pro indiferenteco. Komence de la [[1930-aj jaroj]] la movado en la lando denove ekvivis kaj la [[30-an de julio]] [[1932]] Sepúlveda invitis diversajn junulojn de liceoj kaj oni fondis la societon "Esperantista Junularo de
[[Ĉilia Esperanto-Asocio]] (
== Regionoj ==
* [[Arica y Parinacota]]
* [[Tarapacá]]
* [[Antofagasta (regiono)|Antofagasta]]
* [[Regiono Atakamo|Atakama]]
* [[Coquimbo]]
|