Gliro: Malsamoj inter versioj

'''Gliro''' (''Glis glis'') estas la sola [[ronĝulo]] en la familio de la [[gliredoj]] (''Gliridae''),. kiuĜi apartenasestas alla sola nun vivanta specio en la genro ''Glis''. Ĝi estaskaj la plej granda eŭropael specioĉiuj de ĉi tiu familiogliredoj.

Gliro havas je supra flanko helgrizbrunetan, grizan aŭ brungrizan felon. Ĝia malsupra flanko kaj ĝiaj vangoj estas blankaj. La vosto portas longajn harojn, estas dikfela kaj atingas longecon ĝis 15 cm. La kuna longeco de la kapo kaj la trunko atingas 13 ĝis 19 cm. Ĉirkaŭ la okuloj videblas malhela ringo.

Dum la pariĝa sezono, kiu okazas post la vekiĝo en printempo, ĝi faras flutantajnflutajn kaj kvikantajnkvikajn sonojn. La inoj naskas post 4,5 semajnoj tri ĝis sep idojn, kelkfoje eĉ dufoje jare. La idoj estas mamnutrataj proksimume unu monaton.

Gliro manĝas arbajn semojn, ĉefe [[glano]]jn, avelojn kaj [[fagonukso]]jn, fruktojn, nuksojn, arbajn ŝosojn, insektojn, birdidojn kaj ovojn. Ĉefe ĝi serĉas sian manĝon sur arboj.

La naturaj malamikoj de la gliro estas [[arbara marteso|arbomarteso]] (''Martes martes'') kaj [[arbarstrigo|arbara strigo]] (''Strix aluco'').

La gliroGliro estas hejma de norda Hispanio, Greklando kaj Italio, tra mezeŭropoMezeŭropo ĝis la Urala montaro kaj malgranda Azio. En Irlando, Skandinavio kaj Anglio ĝi ne aperas, escepte de la ĉirkaŭaĵo de Londono. Ĝi tie vivas ĉefe en kverkaj kaj fagaj arbaroj, parkoj kaj fruktaj frukto-ĝardenoj. Kelkfoje ĝi ankaŭ troviĝas ankaŭ en vinejojvitejoj. Ĝi moviĝas nur ĉirkaŭ 100 m ĉirkaŭ sia nesto, kiun ĝi konstruas en arbaj kaj subteraj kavoj. Dumtage ĝi dormas, nome en kavaĵoj, rokaj fendoj kaj ofte ankaŭ en birdaj nestkestoj.