Kiel registrite je 18:02, 16 jul. 2017 redakti ThomasPusch (diskuto \| kontribuoj) Burokratoj, Patrolantoj, Administrantoj 356 783 redaktoj e →‎Germanio ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 08:51, 17 jul. 2017 redakti malfari ThomasPusch (diskuto \| kontribuoj) Burokratoj, Patrolantoj, Administrantoj 356 783 redaktoj Neniu resumo de redakto Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 1: [[Dosiero:Jahodová od Pražské.jpg\|~~thumb~~eta\|350px\|<center>Slabokonstruaĵoj en [[Prago]].]] '''Slabokonstruaĵo''' estas [[konstruado\|konstruita]] plejparte el [[slabo]]j, kiuj ĝenerale konsistas el [[betono]] kaj estas armitaj per [[ŝtalo]]. La unuaj slabodomoj oni konstruis en [[Nederlando]] post la [[Unua mondmilito]]. La unuan pluretaĝan multfamilian loĝdomon (aŭ "loĝblokon") el slaboj oni konstruis [[1939]] en [[Francio]]. En la dua duono de la [[20-a jarcento]] multaj [[industrio\|industriaj]] [[lando]]j uzis tiun [[konstrumetodon]], por amasa produktado de (plej ofte grandformataj) [[loĝdomo]]j. <!--Massenhafte Ausbreitung fanden die Plattenbauten nach dem [[Zweiter Weltkrieg\|Zweiten Weltkrieg]] in den [[1960er]] bis in die [[1980er]] Jahre in der [[Deutsche Demokratische Republik\|DDR]] und anderen [[Realsozialismus\|realsozialistischen]] Staaten als Form des industriellen Wohnungsbaus unter Anlehnung an die [[Bauhaus]]-Architektur. Auch in Staaten wie den [[USA]], [[Großbritannien]], [[Frankreich]] oder der [[BRD]] wurden und werden nachwievor größere [[Wohnbau]]ten, [[Hochhaus\|Bürohochhäuser]], [[Industriebau]]ten und andere Großbauten aus vor Ort oder werkseitig vergossenen [[Betonplatte]]n und aus vorproduzierten [[Fertigteil]]en wie [[Glasfront]]en, [[Fassadenplatte]]n und [[Betonfertigteil]]en aufgebaut.--> ==Germanio== [[dosiero:Dresden-Johannstadt Plattenwerk ~1980.jpg\|eta\|240px\|<center>Konstruado de loĝdomoj per ŝtalbetonaj slaboj en Dresdeno]]▼ ▲[[dosiero:Dresden-Johannstadt Plattenwerk ~1980.jpg\|eta\|240px\|Konstruado de loĝdomoj per ŝtalbetonaj slaboj en Dresdeno]] La unuaj slabokonstruaĵoj en Germanio estis en [[1926]] la du-etaĝaj domoj de la [[setlejo]] ''Splanemann-Siedlung'' en la kvartalo [[Lichtenberg]], [[Berlino]]. Linio 12 ⟶ 10: En [[1972]] [[GDR]] decidis realigi ambician loĝej-konstruprogramon, kies celo estis solvi ĉiujn sociajn problemojn rilate loĝadon; konkrete: oni promesis, ke ekde [[1990]] ĉiu homo vivu en loĝejo adekvata al la individua bezono.<br> Kiel sekvo de tiu decido, la slabokonstruaĵo iĝis la preferita tipo de loĝdomo. Novaj urbaj kvartaloj kaj eĉ kelkaj komplete novaj urboj (ekzemple: [[Halle (Saale)\|Halle-Neustadt]], [[Hoyerswerda]]) planitaj por miloj ĝis centmilo da loĝantoj estiĝis preskaŭ ekzkluzive per slabokonstruado. Entute tiel pretiĝis pli ol 3 milionoj da loĝejoj (en lando kun 16,3 milionoj da homoj). Estis konstruitaj domoj kiuj - je nekredeble malaltaj luprezoj - la loĝantojn kontentigis ja per relativa komforto, sed ne estetike. La alia, ombra medalflanko de la koncentriĝo je amasa slabokonstruado, estis longatempa neglekto de la malnovaj urbokvartaloj. Nur ĉirkau la fino de la 1970-aj jaroj komencis klopodoj sisteme ripari malnovajn domojn. Baldaŭ evidentiĝis, ke serioze mankas laborantoj kaj rimedoj por tiu tasko, ĉar la giganta slabokonstrua kampanjo emis gluti ĉion. Solvon la deciduloj vidis en apliko de la tiel nomataj industriecaj konstrumetodoj por plenigi vakajn parcelojn ene de la malnovaj urbaj areoj kaj eĉ en la urbokernoj. La enurbaj kondiĉoj altigis la konstrukostojn kaj -ne ĉie, sed multloke- instigis je pli altaj arkitekturaj kvalitoj.▼ ~~Kiel sekvo de tiu decido, la slabokonstruaĵo iĝis la preferita tipo de loĝdomo.~~ [[dosiero:Hoyerswerda_Suedstr.jpg\|eta\|maldekstra\|<center>[[Hoyerswerda]]]]▼ ▲Novaj urbaj kvartaloj kaj eĉ kelkaj komplete novaj urboj (ekzemple: [[Halle (Saale)\|Halle-Neustadt]], [[Hoyerswerda]]) planitaj por miloj ĝis centmilo da loĝantoj estiĝis preskaŭ ekzkluzive per slabokonstruado. Entute tiel pretiĝis pli ol 3 milionoj da loĝejoj (en lando kun 16,3 milionoj da homoj). Estis konstruitaj domoj kiuj - je nekredeble malaltaj luprezoj - la loĝantojn kontentigis ja per relativa komforto, sed ne estetike. La alia, ombra medalflanko de la koncentriĝo je amasa slabokonstruado, estis longatempa neglekto de la malnovaj urbokvartaloj. Nur ĉirkau la fino de la 1970-aj jaroj komencis klopodoj sisteme ripari malnovajn domojn. Baldaŭ evidentiĝis, ke serioze mankas laborantoj kaj rimedoj por tiu tasko, ĉar la giganta slabokonstrua kampanjo emis gluti ĉion. Solvon la deciduloj vidis en apliko de la tiel nomataj industriecaj konstrumetodoj por plenigi vakajn parcelojn ene de la malnovaj urbaj areoj kaj eĉ en la urbokernoj. La enurbaj kondiĉoj altigis la konstrukostojn kaj -ne ĉie, sed multloke- instigis je pli altaj arkitekturaj kvalitoj. ▲[[dosiero:Hoyerswerda_Suedstr.jpg\|eta\|maldekstra\|[[Hoyerswerda]]]] Kontraste al pli fruaj tempoj, kiam la slabodomoj estis simplaj trufasadoj preskaŭ sen ornamoj, ekde la 1980-aj jaroj oni komencis , en lokoj gravaj por la urbobildo, adapti la [[fasado]]jn de slabokonstruaĵojn al la ĉirkaŭaj domoj per apliko de reinterpretitaj historiaj formoj.<br> Tion ekzemplas la [[arkitekturo]] ĉe ''Friedrichstraße'' en [[Berlino]] kaj ankaŭ konstruaĵoj en la (samurba) [[Nikolaa kvartalo]], kies malgrandaj formatoj kaj pintaj [[gablo]]j impresas surprizige, montrante kvalitojn neatenditajn ĉe slabokonstruo.

Slabokonstruaĵo: Malsamoj inter versioj