Paul Delaroche: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
Neniu resumo de redakto
Linio 2:
'''Paul DELAROCHE''' ([[Parizo]], 17a de Julio 1797 – 4a de Novembro 1856) estis [[Francio|franca]] [[pentristo]] kiu atingis siajn plej grandajn sukcesojn pentrante historion. Li famiĝis en Eŭropo pro siaj melodramaj scenoj kiuj ofte portretis temojn el la historioj de Anglio kaj de Francio. La emocioj emfazis en la alvoko de Delaroche al la [[Romantismo]], dum la detalo de lia verko kun la senglorigita portretado de historiaj figuroj sekvas la tendencojn de [[Akademiismo]] kaj de [[Novklasikismo]]. Delaroche klopodis pentri siajn temojn kaj historion per praktika [[realismo]]. Li ne konsideris popularajn idealojn kaj normojn en sia kreaĵaro, sed male li pentris ĉiujn siajn temojn kvazaŭ temus pri historiaj figuroj, fondintojn de kristanismo, aŭ realajn personojn siatempajn same kiel [[Napoleono Bonaparte]] kaj [[Marie-Antoinette]]. Delaroche estis ĉefa disĉiplo de [[Antoine-Jean Gros]] kaj li poste estis tutoro de nombraj elstaraj artistoj kiel [[Thomas Couture]], [[Jean-Léon Gérôme]], kaj Francisque Millet.
 
Delaroche naskiĝis en generacio kiu vidis la stilajn konfliktojn inter Romantismo kaj Davida Klasikismo. Davida Klasikismo estis ĝenerale akceptita de la socio kaj de artistoj en la epoko de la enkonduko de Romantismo en Parizo, Delaroche trovis lokon inter ambaŭ movadoj. Temoj de Delaroche de mezepoka historio kaj de la 16a kaj 17a jarcentoj alvokis al Romantismo dum la akurateco de la informo kun la tre prilaboritaj pentraĵoj alvokis al Akademiismo kaj al [[Novklasikismo]]. La verkoj de Delaroche kompletigitaj en la komenco de la 1830-aj jaroj montris lian situon inter ambaŭ movadoj kaj estis admiritaj de la tiutempaj artistoj — Eksekuto de Lady Jane Grey (1833; National[[Nacia GalleryGalerio (Londono)|Nacia Galerio]], Londono) estis la plej laŭdita el la pentraĵoj de Delaroche tiam. Poste en la 1830-aj jaroj, Delaroche ekspoziciis la unuan el ĉefaj religiaj verkoj. Lia ŝanĝo de temo kaj “la simpla pentromaniero” estis kritikita kaj post 1837, li ĉesis ekspozicii sian verkaron kune. Je la epoko de sia morto en 1856, li estis pentrinta serion de kvar scenoj el la Vive de la Virgulino. Nur unu verko el tio serio estis kompletigita: nome la Virgulino Kontemplanta la Dornokronon.
 
==Fontoj==