Infikso: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
Rdelre (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 1:
{{Kontrolinda enhavo}}
[[Morfologio]] > [[Afikso]] > '''Infikso'''
----
'''Enafikso''', '''infikso''', '''ensilabo''' aŭ '''enderivilo''' estas [[afikso]] enigita en alian [[morfemo]]n. Tio ofte okazas en [[Semida lingvaro|Semidaj lingvoj]], kie vortradikojn estigas tri aŭ eĉ kvar fiksaj [[konsonanto]]j kun variaj interaj [[vokalo]]j. La vortoj [[fleksio|fleksiiĝas]] per ŝanĝoj de la intermetitaj vokaloj kaj kelkfoje per aldono de infiksa kroma konsonanto.
{{Sen fontoj |Esperanto |novembro 2017 |komento=la tuta teksto aspektas nura opinio de kelkaj esperantistoj (ne la plimulto). Vidu ankaŭ la diskuton}}
Oni povus kredi, ke ĉiu [[sufikso]] de [[Esperanto]] vere estas infikso: Ekzemple en la vorto ''hundeto'' la afikso ''-et-'' metatas inter ''hund-'' kaj ''-o''. Tamen kaj ''hund-'' kaj ''-o'' estas morfemoj: La unua estas [[leksika morfemo]], dum la lasta estas [[gramatika morfemo]]. Do la elemento ''-et-'' neniel "rompas" memstaran morfemon, nur trudas sin inter du morfemojn kaj post la leksikan, kiu portas la [[semantiko|semantikan]] [[signifo]]n. Per [[elizio]] tio pli klaras: ''hund'''et''''''.
Veran infiksadon en Esperanto oni trovas ekzemple en la kelkfoje uzata vorto ''baldegaŭ'', kie la afikso ''-eg-'' aperas ene de unueca morfemo ''baldaŭ''.
| |||