Alexandre Dumas (filo): Malsamoj inter versioj

Kiel 17-jarulo, apenaŭĵus finstudinte ĉe la Kolegio Bourbon, Dumas eniris la verkistan karieron per la volumetoj da poemoj: »Péchés de jeunesse« (junecaj pekoj). Poste li akompanis la patron dum vojaĝoj tra Hispanujo kaj Norda afrikoAfriko kaj publikigis post la reveno hejmen fantazian sesvoluman romanon titolitatitolitan: »Histoire de quatre femmes et d'un perroquet« (historio de kvar virinoj kaj unu papago) (1847), kiu almenaŭigis scivolemigisscivola la legantaronpublikon. Serio da aliaj romanoj kiel: »Le roman d'une femme« (Romano de virino) (1848), »Césarine«(Cezarino) (1848), »La dame aux camélias« (La sinjorino kun la kamelioj)(1848), »Le docteur Servans« (doktoro Servans)(1849), »Antonine« (Antonino) (1849), »Trois hommes forts« (Tri fortuloj (1850), »Tristan le Roux« (1850), »Diane de Lys« (1851), »Sophie Printemps« (1853), »La boîte d'argent« (La arĝenta skatolo (1855), »Vie à vingt ans« (Vivo je dudek jaroj) (1856) i.aAliaj., sekvis ene dedum malmultaj jaroj. El ĉiuj tiuj verkoj montris fiziognomionfizionomion propran nur la verko »La dame aux camélias«,glata estante farita laŭnature kaj sen troigojrakonto pri la vivo de la akompanaakompanistino fraŭlino Marie Duplessis kiu frue mortismortinta jepro tuberkulozo. La sukcesego pliiĝis ankoraŭ post dramigosukceso de 1852la kajromano multajkreskis malfacilaĵojkiam prieĝi kaŭzitajfariĝis perdramo la cenzuristoj (1852). Por la francojTiel naskiĝis tiam ankaŭ iliala unuafranca modernanov-realisma- dramo-skolo. La verko elstaras pro akra observado de sociaj cirkonstancojkutimoj, per mastromastrado de la dramaj formoj kaj per la spontanaj vivaj dialogoj. RestisLKontribuis al la tamensukceso la tikleco de la temo pri malvirtecomalvirto. En du aliaj pli postaj verkoj: »Diane de Lys« (1853) kaj »Le demimonde« (La meza socio)(1855), Dumas traktis similajn temojn sed nun multe plieĉpli satirasatire - por meti spegulojn antaŭ la okulojn de la samtempuloj, kiel decas por komediisto.