Ferdinando Palasciano: Malsamoj inter versioj
[nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
e Nur kelkaj stilaj sxangoj; Garibaldi estis vundita cxe kruro |
e kelkaj eraretoj, Garibaldi krome la vundo de Garibaldi estis en la kruro |
||
Linio 5:
Filo de Petro, komunuma sekretario de [[Monopoli]], kiu transloĝiĝis al Kapua por laboro, kaj de Raffaela Di Cecio.
Li diplomiĝis tre juna pri Belartoj kaj Filozofio, tiam pri [[Veterinara medicino|Bestokuracado]] kaj fine pri [[Medicino]] kaj [[Kirurgio]]. Je la aĝo de tridek tri jaroj, li estis nomumita kuracisto de la Armeo
Kontraŭe al la ordonoj de la generalo [[Carlo Filangieri]], la juna kuracisto ankaŭ
Ĉi tiu sperto estis prezentita en lia postaj deklaroj al la Internacia Kongreso de la [[Pontaniana Akademio]] de Napolo en [[1861]], kaj tio havis larĝan reeĥon tra [[Eŭropo]]. Ĝi estis unu el la bazoj de la [[Ĝeneva Konvencio]] de [[1864]], kiu
Samtempe li estis nomumita Profesoro pri [[Kirurgio]] ĉe la Universitato de Napolo ([[1865]]) kaj fondita en [[1882]] kune kun Proff. Angla de la Universitato de [[Palermo]], Loreta de la Universitato de [[Bolonjo]] kaj Bottini de la Universitato de [[Milano]],a kvankam li eĉ altiris studentojn el la
Li tiam estis vokita al konsulto fare de [[Giuseppe Garibaldi|Garibaldi]] por trakti pafvundon en la meza [[maleolo]] de la malsupra dekstra kruro dum batalo de [[Aspromonte|Aspromonto]]. Palasciano konsilis al kuracistoj de Garibaldi kirurgie interveni por depreni kuglon de la osto, tamen oni ne aŭskultis lin. La kuracistoj fakte eĉ argumentis, ke ne troviĝas kuglo. Ili konvinkiĝis nur post kelkaj monatoj. Inter Palasciano kaj Garibaldi estiĝis profunda amikeco, atestita de antaŭnelonge trovitaj korespondaĵoj, konservitaj ĉe la
[[Dosiero:Napoli (NA), 2011, Torre Palasciano2..jpg|maldekstra|eta|Turo de la Palaco Palasciano, restaŭrita kaj en foto de 2011.]]
Li estis ankaŭ deputito
En [[1886]] ekaperis la unuaj simptomoj de serioza [[demenco]], intermetitaj de mallongaj momentoj de klarmenso kaj tio akompanis lin ĝis la morto. Dum la jaroj de malsano estis ĉiam ĉe lia flanko la edzino [[Olga de Wavilow]], rusino je nobela origino, kaj kelkaj amikoj.
|