Belo: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 14:
La distingo inter kio estas bela, kaj kio ne, ege varias laŭ erao kaj laŭ juĝanto. Tamen, ĝenerala konsento ekzistas pri granda nombro da verkoj kaj vidindaĵoj. En la kadro de tiu varieco iam aperis eĉ konceptoj pri la ''belo de malbelo'', ekzemple en kelkaj artistoj aŭ artaĵoj (pentrarto kaj literaturo ĉefe) de la [[Baroko]], [[moderna arto]] ktp.
== Historio de la belo ==
[[Dosiero:Taj Mahal in March 2004.jpg|240px|thumb|maldekstre|La [[Taĝ-Mahalo]] estas ekzemplo de [[simetrio]] en [[arkitekturo]].]]
La historio de la belo povus esti datita reen al la propra ekzisto de la homaro kiel unu el ties mensaj kvalitoj. La pitagora skolo vidis gravan konekton inter [[matematiko]] kaj belo. Partikulare, ili notis ke la objektoj kiuj havas [[simetrio]]n estas pli allogaj. La [[Greka arkitekturo|greka klasika arkitekturo]] estas bazata sur tiu bildo de simetrio kaj proporcio. [[Platono]] realigis abstraktadon de la koncepto kaj li konsideris la belon [[ideo]], de ekzisto sendependa de tiu de la belaj aĵoj. Laŭ la koncepto platona, la belo en la mondo estas videbla de ĉiuj; tamen, tia belo estas nur manifestado de la vera belo, kiu kuŝas en la [[animo]] kaj al kiu oni povas aliri nur se oni eniras en ties kono. Sekve, la surtera belo estas la materiigo de la belo kiel ideo, kaj ĉia ideo povas konvertiĝi en surtera belo pere de sia reprezentado.<ref> Platono. La bankedo.</ref>
La belo, ĝenerale, estis asociita kun la [[Bono (filozofio)|bono]]. Same, la malo de belo, nome la malbelo, ofte estis rilatigita kun la [[Problemo de la malbono|malbono]]. Al [[sorĉistino]]j, por ekzemplo, ofte oni atribuas fizikajn trajtojn malagrablaj kaj malakcepteblaj personecoj. Tiu kontrasto aperas reprezentata en fabeloj kiel ''[[La dormanta belulino]]'', de [[Charles Perrault]].<ref> Perrault, Charles. La dormanta belulino.</ref> En sia romano ''Die Wahlverwandtschaften,'' [[Johann Wolfgang von Goethe|Goethe]] deklaris ke la homa belo funkcias per multa pli granda forto sur internaj sentoj ol sur tiuj eksteraj, tiele ke tio kion li kontemplas estas sena de malbono kaj kongruas armonie kun li kaj kun la mondo.<ref> von Goethe, Johann Wolfgang (14a de majo 2016). [https://books.google.es/books?id=0XAqDAAAQBAJ&printsec=frontcover&hl=es#v=onepage&q&f=false Las afinidades electivas.] ISBN 9786050438321.</ref>
La simetrio ludas gravan rolon ĉar ĝi havigas la impreson ke la persono kreskiĝis sane, sen videblaj defektoj. Kelkaj esploristoj estis sugestintaj ke novnaskaj trajtoj estas esence allogaj. La juneco ĝenerale estas asocia kun la belo.
{{redaktata}}
Estas pruvoj kiuj faras travidi belan vizaĝon en la infana disvolviĝo, kaj ke la reguloj por la allogo estas similaj en diferencaj kulturoj. El promedio, la simetría y el dimorfismo sexual para determinar la belleza pueden tener una base evolutiva. Los [[metaanálisis]] de la investigación empírica indican que las tres características producen atracción tanto en caras masculinas como en femeninas y a través de diferentes culturas. El atractivo facial puede ser una adaptación para la opción de compañero, posiblemente porque la simetría y la ausencia de defectos señalan aspectos importantes de la calidad física del compañero, como la salud. Es probable que estas preferencias sean simplemente instintos.
Los artistas griegos y romanos también tenían el estándar de belleza masculina en la civilización occidental. El romano ideal fue definido como un jefe alto, musculado, de piernas largas, con un pecho lleno de pelo grueso, una alta y amplia frente -un signo de inteligencia-, grandes ojos, una nariz fuerte y perfil perfecto, boca pequeña, y una mandíbula poderosa. Esta combinación de factores produciría una mirada impresionante de hermosa masculinidad. Con las excepciones notables del peso corporal y los estilos de moda, las normas de belleza han sido bastante constantes en el tiempo y el lugar.
En el chino antiguo se escribe un signo que significa "hermoso", pero hoy se combina con otros dos signos que significan "grande" y "oveja". Posiblemente, la oveja grande era representativa de belleza.
La [[cultura maya]] consideraba que tener [[estrabismo]] era bello, y para conseguirlo, las madres ponían jarras delante de los niños para que crecieran con este defecto; el concepto de belleza puede variar entre culturas.
== Filozofio ==
| |||