Ido-movado: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
→Periodo de "Stabileco": Gramatika ĝustigo Etikedoj: Poŝtelefona redakto Redakto de poŝaparata retejo |
→Unua mondmilito: vortara ĝustigo Etikedoj: Poŝtelefona redakto Redakto de poŝaparata retejo |
||
Linio 51:
Sed en 1916, la Ido-movado apenaŭ survivis, ankaŭ tiujare, multaj germanaj idistoj forlasis la movadon por apogi [[Wede]] pro militperioda naciismo sekvante [[Wilhelm Ostwald]], la ĉefa idisto en [[Germanio]]. Idistoj de neŭtralaj landoj provis aperigi artikolojn kaj en oktobro, kelkaj idistoj de [[Svisio]] kunvenis kaj decidis provizore rekomenci la agadon de la "Uniono".
En januaro [[1917]] la Svisaj Schneeberger e Waltisbühl, [[sekretario]] kaj [[kasisto]] de la "Uniono", redaktis alvokon al Unionanoj kaj aliaj Idistoj, atentigante la oficialan formon de Ido laŭ la laboroj de la [[Ido-Akademio]] kaj petante sendi la kontribuaĵojn por la pasintaj militojaroj. Respondo al tiu alvoko estis artikolo de Beaufront en julio, per kiu li postulis »la desaparo dil Uniono e di lua komitato« (malapero de la Uniono kaj de ĝia komitato) pro la psikologia situo dum kaj post la milito kaj konsideris »omna rivivigo ... kom neoportuna, danjeroza e mem neposibla« (ĉiu revivigo ... kiel neoportuna, danĝera kaj eĉ neebla), ankaŭ pro statutaj argumentoj. La kontraŭopinio esprimata de Svisoj kaj Aŭstroj baldaŭ aperis, sed Beaufront
== Inter la Mondmilitoj ==
| |||