Czesław Biedulski: Malsamoj inter versioj

| esperantiĝis en = [[1962]]

}}

 

Ekde [[1962]] li estas aktiva esperantisto. Kune kun pastro [[Henryk Herbert Paruzel|Henryk Paruzel]] li fondis la esperantan bibliotekon ĉe la universitata biblioteko de [[Lublin]]. Li eniris la estraron de [[Internacia Katolika Unuiĝo Esperantista]] por la unua fojo sekve de la rezulto de la perletera baloto de aŭtuno 1974. Post la neatendita forpaso de pastro [[Ferdinando Longoni]], la IKUE-membroj per denova perletera baloto elektis lin. Pli precize: pro la fakto, ke la tiama estraro ĝis la morto de prezidanto Longoni ne dividis inter si la koncernajn postenojn, en februaro 1976 oni elektis lin, per absoluta plejmulto, vicprezidanto kun la tasko de aganta prezidanto. Dum lia prezidanteco (por kiu i.a. li translokiĝis el Varsovio al [[Romo]]) movis la unuaj paŝoj la unua centra oficejo de IKUE en Romo, okazis la memorinda [[IKUE-Kongreso 1977|37-a IKUE-kongreso en Częstochowa]] (700 kongresanoj, el 23 landoj, 4 episkopoj kaj pli ol 40 pastroj), revigliĝis la eldona agado, komenciĝis la E-elsendoj ĉe [[Radio Vatikana]], estis aprobita la nuna Statuto de IKUE (kun la sekva, 31.01.1978, leĝe registriĝo de IKUE fronte al la itala leĝo kiel asocio sen profita celo), kaj [[Espero Katolika]] ricevis, 11.02.1978, juran agnoskon ĉe la Tribunalo de Romo. En [[1978]] li anoncis sian rezignon je la prezidanteco.

 

{{Vivtempo|1936||Biedulski, Czeslaw}}