Violono: Malsamoj inter versioj

 

 

La korpo de violono konsistas el sontabulo (sonplato) kaj dorso iom ŝvelaj, kunigitaj per ripoj (flankoj) kaj ankaŭ per internaj blokoj, kiuj tenas respektive la (fin)butonon kaj la kolon. Korpomeze estas la talio, kies anguloj ankaŭ subteniĝas per blokoj. Fine de la korpo estas la kapo. Ĝi enhavas la kejltruojn kaj la voluton (spiralon).

 

 

Diversaj efektoj produktiĝas per uzo de harmonoj, plukado, dampado kaj diversspeca arĉado<ref>[[Fakverko:Muziko|Muzika terminaro]] 1944/1992, p. 29</ref>.

== Historio de la Violono ==

La vorto ''violono'' venas de la meza [[Latina lingvo|latina]], ''vitula''',''''' signifanta kordan instrumenton. Ĝia origino venas de instrumentoj alportitaj de orienta Eŭropo de la Bizanca Imperio. La unuaj violonoj estis faritaj en Italio inter la mezo de la fino de la 16a jarcento kaj la komenco de la 17a jarcento. Lia kreo estas atribuita al la italo Gasparo de Salò. Dum ducent jaroj, la arto fari unuan klasan violonon estis atribuita al tri familioj de Cremona: Amati, Guarneri kaj Stradivarius. La tuta invento de la violono estis pelita de la radikoj de la miljena ĉina instrumento [[Erhuo]], la radikoj de ĉi tiu instrumento estis la instrumentoj de malnovaj frotitaj kordoj jam malkovritaj. Origine kun konkava formo, la pafarko nun havas konveksa kurbeco.

Kiel alia ŝnurego-instrumento, violonoj estas konstruitaj de luthiers. Tradicie ĝi estas akustikaj instrumentoj kies sono estas nature amplifita per la ligna resono-skatolo. Tamen, estas elektronike amplifitaj instrumentoj per [[Mikrofono|mikrofonoj]]. Same kiel [[elektraj gitaoj,]] elektritaj violonoj ne postulas sonilon. Iuj havas masivan korpon kaj aliaj ne havas korpon, sed nur kadroj pr subteni la ŝnurojn.

 

La violono kutime estas stokita en kazo kies formo kaj materialo povas varii. Ĉi tiu kazo nepre enhavas la violonon, pafarkon, rezinon, kuseneton kaj puriganta tukon. Ĝi ankaŭ povas enhavi, laŭ la kazo, pafarko, metronomo, higrometro, humidificilo, ktp.