Mary Cassatt: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Dominik (diskuto | kontribuoj) e - tajperaro |
|||
Linio 12:
<ref name=americanwoman/> Ŝia patrino, Katherine Kelso Johnston, devenis de banka familio. Katherine Cooper, edukita kaj klera, havis profundan influon sur sia filino.<ref>Pollock 1998, pp. 281–82</ref> Pri tio, [[Louisine Havemeyer]], la amiko de Cassatt dum la tuta vivo, verkis en siaj memoraxjoj: "Ĉiu, kiu havis la privilegion koni la patrinon de Marry Cassatt, tuj scius, ke estis de ŝi, kaj nur ŝi, ke [Mary] heredis sian kapablon." <ref name="Havemeyer 1961"/> La prapatra nomo estis Cossart.<ref>Mathews, Nancy Mowll (1998). ''Mary Cassatt: A Life.'' New Haven: Yale University Press. ISBN 978-0-585-36794-1, p.3</ref> Cassatt estis kuzo de artisto [[Robert Henri]].<ref name="Perlman 1991"/> Cassatt estis unu el sep infanoj, el kiuj du mortis dum frua infaneco. Unu frato, [[Alexander Cassatt|Alexander Johnston Cassatt]], poste fariĝis prezidento de la [[Pensilvania Fervojo]]. Ŝia familio transloĝiĝis orienten, unue al [[Lancaster, Pennsylvania]], poste al la [[Filadelfio|Filadelfia]] regiono, kie ŝi komencis siajn lernejajn jarojn je la aĝo de ses jaroj.
Cassatt kreskiĝis en medio, kiu vidis vojaĝadon kiel nedisigebla parto de edukado; ŝi pasis kvin jarojn en Eŭropo, kaj vizitis multajn el la ĉefurbojn, inter ili Londonon, Parizon, kaj Berlinon. Dum ŝia vivo en Eŭropo, ŝi lernis la Germanan kaj Francan lingvojn, kaj spertis siajn unuajn lecionojn pri desegnado kaj muziko.<ref>Mathews 1998, p. 11</ref> Verŝajne ŝi ekkonis la verkojn de la Francaj artistoj [[Jean Auguste Dominique Ingres|Ingres]], [[Eugène Delacroix|Delacroix]], [[Jean-Baptiste
Malgraŭ ke ŝia familio konstraŭstaris ŝian profesian artistiĝon, Cassatt komencis studi pentradon ĉe la [[Pensilvania Belarta Akademio]] (Pennsylvania Academy of Fine Arts) ĉe Filadelfio je la frua aĝo de 15 jaroj.<ref>Mathews 1998, p.15</ref> Eble la konstraŭstaro de ŝiaj gepatroj temis pri la eklerno de Cassatt pri feminismaj idealoj, kaj la malkonvencia konduto de kelkaj el la viraj studentoj. Malgraŭ tio, ke ĉirkaŭ 20 procento el la studentoj estis inaj, la plejparto opiniis, ke arto estis nur socie valora kapablo; malmulte el ili volis, kiel Cassatt, fari el arto siajn karierojn.<ref>Mathews 1994, p.18</ref> Ŝi daŭrigis la studadon de 1861 ĝis 1865, la daŭro de la [[Usona Enlanda Milito]].<ref name="Columbus Museum of Art p.36" /> Inter ŝiaj kunstudentoj estis [[Thomas Eakins]], kiu poste fariĝis la polemika direktoro de la Akademio.
Linio 19:
Cassatt decidis ĉesi ŝian studadon (je tiu tempo, neniu diplomo disdoniĝis). Post kiam ŝi venkis la kontraŭan sintenon de ŝia patro, ŝi transloĝiĝis Parizen en 1866, kun ŝia patrino kaj amikoj de la familio kun ŝi por priatenti ŝian konduton.<ref>Mathews 1994,p. 29</ref>
Ĉar oni ne tiam permesis, ke virinoj enregistriĝu ĉe la [[École des
[[Image:Mary Cassatt - The Boating Party - Google Art Project.jpg|''The Boating Party'' 1893-94|thumb|right|275px|''La Boato-Festo'' by Mary Cassatt, 1893–94, oil on canvas, 35½ × 46 in., [[Nacia Galerio de Arto]]]]
Malfrue en 1866, ŝi aniĝis en pentrado-klaso instruata de [[Charles Joshua Chaplin|Charles Chaplin]], konata genro-artisto. En 1868, Cassatt ankaŭ studis kun artisto [[Thomas Couture]], kiu ĉefe traktis temojn romaktijan kaj urbajn.<ref>Mathews 1994, p. 54</ref> Dum vojaĝo al la kamparo, la studentoj desegnis laŭ vivo, ĉefe la kamparanojn dum la ĉiutagaj aferoj. En 1868 unu el ŝiaj pentraĵoj, ''Mandolino-Ludantoi'' unuafoje akceptiĝis de la selekta komitato por la Pariza Salono. Kun [[Elizabeth Jane Gardner]], kies pentraĵo ankaŭ akceptiĝis de la komitato en tiu jaro, Cassatt estis unu el du usonaj virinoj, kies verkoj unuafoje montriĝis ĉe la Salono.<ref name=americanwoman/> ''Mandolino-Ludanto'' estas en la Romantika stilo de [[Jean-Baptiste
La Francaj artaj rondoj estis en proceso de ŝanĝo, dum radikalak artistoj kiel Courbet kaj [[Édouard Manet|Manet]] provis disrompiĝi de akceptata Akademia tradicio, kaj la Impresionismuloj estis en siaj formiĝaj jaroj. La amiko de Cassatt, Eliza Haldeman, leterumis hejmen, ke "artistoj lasas la Akademian stilon, kaj ĉiu serĉas novan vojon, konsekvence ĉio nun troviĝas Ĥaosa".<ref>Mathews 1994, p. 32</ref> Cassatt, tamen, daŭre la laboris laŭ la tradicia maniero, kaj submetis verkojn al la Salono dum pli ol dek jaroj, kun pliiĝanta ĉagreno.
Linio 40:
Kelkaj monatoj post ŝia reveno al eŭropo en la aŭtuno de 1871, la eblecoj por Cassatt pliboniĝis. Ŝia pentraĵo, ''Du Virinoj Ĵetantaj Florojn Dum Karnavalo'' estis bone ricevita ĉe la Salono de 1872, kaj aĉetiĝis. Ŝi recevis multajn laŭdojn en [[Parmo]], kaj ŝin subtenis kaj kuraĝigis la arta komonumo tie. La tuto de Parmo parolas pri Fraŭlino Cassatt kaj ŝia bildo, kaj ĉiu volas ŝin ekkoni".<ref>Mathews 1994, p.79</ref>
Post kiam ŝi finis la pentraĵon, komisiitan de la ĉefepiskopo, Cassatt vojaĝis al [[Madrido|Madridon]] kaj [[Sevilo|Sevilon]], kie ŝi pentris grupon da pentraĵoj pri Hispanaj temoj, inkluzive la ''Hispana Dancisto Portante Puncan Matilon'' (1873, en la [[Nacia Muzeo de Usona Arto]], [[Smithsonian Institution]]). En 1874, ŝi decidis ekloĝi en Francio. Ŝia fratino Lydia kunpartis apartamenton kun ŝi. Cassatt malfermis studion en [[Parizo]]. La fratino de [[Louisa May Alcott]], [[Abigail May Alcott Nieriker|Abigail May Alcott]], tiam estis art-studento en Parizo, kaj vizitis Cassatt-on.<ref name=americanwoman/> Cassatt daŭre esprimis kritikojn kontraŭ la politikojn de la Salono kaj la konvencia gusto, kiu regis tie. Ŝi komentis senbride, kiel raportis Sartain, kiu skribis: "ŝi estas entute tro ĝenerale mallaŭda, malakceptas ĉiun modernan arton, malestimas la Salonajn bildojn de [[Alexandre Cabanel|Cabanel]], [[Léon Bonnat|Bonnat]], ĉiujn nomojn, kiujn ni kutimas alte taksi.<ref>Mathews 1994, p. 87</ref>
Cassatt vidis, ke verkojn de inaj artistoj ofte malakceptis malestime, se al la artisto mankis amiko aŭ protektanto en la juĝantaro, kaj ŝi ne flirtis kun juĝistoj por gajni favoron.<ref>Mathews 1998, pp. 104–105</ref> Ŝia cinisismo kreskis post kiam unu el la du bildoj, kiujn ŝi submetis en 1875 rifuziĝis de la juĝntarof, nur por akceptiĝi la sekvantan jaron, post kiam ŝi malheligis la fonon. Ŝi kverelis kun Sartain, kiu opiniis Cassatt-on tro senbrida kaj mem-centrigita, kaj finfine ili disiĝis. Pro ŝia angoro kaj memkritikemo, Cassatt decidis, ke ŝi bezonis fari malpli da genraj pentraĵoj, kaj pli da pentraĵoj pri laŭmodaj temoj, por altiri mendojn de portretoj de Usonaj altranguloj eksterlandaj, sed tiu provo donis malmultan frukton je la komenco.<ref>Mathews 1994, p. 96</ref>
En 1877, ambaŭ el ŝiaj pentraĵoj malakceptiĝis, kaj pro la unua fojo en sep jaroj ŝi prezentis neniun verkon ĉe la Salono.<ref>Mathews 1998, p. 100</ref> Ĉe ĉi tiu malalta punkto en ŝia kariero, ŝi invitiĝis de Edgar Degas montri ŝiajn verkojn kun la [[
Cassatt admiris Degas-on, kies [[
<ref>Mathews 1998, p. 114</ref> Ŝi akceptis la inviton de Degas kun entuziasmo, kaj komencis prepari pentraĵojn por a venonta Impresionisma ekspozicio, kiun oni planis por 1878, kiu (post prokrastigo pro la Monda Ekspozicio) okazis je la 10a de Aprilo, 1879. Ŝi sentis sin komforta ĉe la Impresionistoj, kaj aliĝis ilian movadon entuziasme, deklarante: "Ni luktas senesperan batalon, kaj bezonas ĉiujn niajn fortojn".<ref>Mathews 1994, p. 118</ref> Ne povante viziti la kafejojn kun ili sen altiri malfavoran atenton, ŝi renkintis ilin private kaj ĉe ekspozicioj. Ŝi nun deziris komercan sukceson vendante pentraĵojn al la kleraj Parizanoj, kiuj preferis la avangardon. Ŝia stilo gajnis novan spontanecon dum la du jaroj, kiuj intervenis. Antaŭe laboranta ĉefe ĉe studio, ŝi adoptis la praktikon, porti desegno-libron kun ŝi eksterdome kaj ĉe la teatro, kaj desegni la vidaĵojn, kiujn ŝi vidis.<ref>Mathews 1994, p. 125</ref>
Linio 63:
La Impresionisma ekspozicio de 1879 estis la plej sukcesa ĝis tiam, malgraŭ la malĉeesto de [[Pierre-Auguste Renoir|Renoir]], [[Alfred Sisley|Sisley]], [[Édouard Manet|Manet]] kaj [[Paul Cézanne|Cézanne]], kiuj plian fojon klopodis gajni akcepton ĉe la Salono. Per la klopodoj de
[[Gustave Caillebotte]], kiu organizis kaj finance subtenis la ekspozicion, ka grupo gajnis profiton kaj vendis multajn verkojn, malgraŭ ke la kritikado daŭris sen mildiĝe.
La ''Revue des
estas, tamen, la nuraj artistoj kiuj distingigas sin ... kaj kiuj oferas iun altiron kaj iun senkulpigon en la aroga ekspozicio de fenestro-ornamo kaj infaneca pentraĉo".<ref>McKown 1972, p. 73</ref>
Linio 73:
[[File:Mary Cassatt, Reading “Le Figaro”, 1878, Collection Mrs. Eric de Spoelberch, Haverford, Pennsylvania.jpg|thumb|''Reading “Le Figaro” (Leganta “Le Figaro-on”'' de Mary Cassatt (1878), Kolekto de S-ino. Eric de Spoelberch, Haverford, Pensilvanio]]
Mary Cassatt portretis la "Novan Virinon" de la 19a jarcento de la vidpunkto de la virino. Kiel ege sukcesa, bone instruata virina artisto kiu neniam edziniĝis, virinoj similaj al Cassatt, kiel ekzemple [[Ellen Day Hale]], [[Elizabeth Coffin]], [[Elizabeth Nourse]] kaj [[Cecilia
==Interrilato kun Edgar Degas==
Linio 105:
La popola reputacio de Cassatt baziĝas sur multnombra serio da zorge desegnitaj, tenere observitaj, sed plejparte nesentimentalaj pentraĵoj kaj presaĵoj pri la temo de la patrino kaj infano. La plej frua verko, kies dato estas konata, pri ĉi tiu temo estas la grifela gravuraĵo (sekpinta gravuraĵo) ''Gardner Tenata de Lia Patrino'' (presaĵo enskribata "Jan/88" estas en la [[Novjorka Publika Biblioteko]],<ref>Mathews 1998, p. 182 kaj noto ĉe p. 346</ref> kvankam ŝi pentris kelkajn pli fruajn verkojn pri la temo. Kelkajn el ĉi tiuj verkoj montras ŝiajn proprajn parencojn, amikojn, aŭ klientojn, tamen dum ŝiaj postaj jaroj ŝi ĝenerale utilis profesiajn modelojn en komponaĵoj kiuj ofte memorigas pri [[Itala Renesanco|Itala-Renesancaj]] bildoj, kiuj montras la Madonon kaj Inanon. Post 1900, ŝi ĉefe pritraktis temojn de patrino kaj infano.<ref>Kloss 1985, p. 106</ref>
La 1890-aj jaroj estis la plej multokupita kaj kreadoplena tempo. Ŝi konsiderinde maturiĝis, kaj iĝis pli diplomateca pri la esprimo de siaj opinioj. Ŝi ankaŭ fariĝis rol-modelon por junaj Usonaj artistoj, kiuj petis ŝian konsilon. Inter ili estis [[Lucy A. Bacon]], kiun Cassatt prezentis al [[Camille
<ref>McKown 1972, p. 155</ref>
[[File:Brooklyn Museum - Mother and Child Before a Pool - Mary Cassatt.jpg|thumb|left|Mary Cassatt, ''Patrino kaj Infano Antaŭ Lageto'', ca. 1898. grifela gravuraĵo kaj akvatinto sur krad-ŝablona papero, [[Broklina Muzeo]] ]]
| |||