Sonfiguroj: Malsamoj inter versioj

'''Sonfiguroj''' estas [[literaturo|literaturaj]] rimedoj kiuj celas specifan atingon reliefigi vorton[[vorto]]n aŭ lingveron per speciala '''kombinado de kelkaj sonoj[[sono]]j'''.

* '''[[Aliteracio]]''', kiu konsistas je ripetado pli malpli sinsekve de '''sama aŭ simila sono''' -ĉefe konsonanto- por sugesto de speciala sento rilata al sencoj, ĉefe de aŭskultado, sed ne nur. Ekzemple "sinsekve de sama aŭ simila sono por sugesto de speciala sento rilata al sencoj". Ĉi tie la rezulto iĝas pli markita danke al komenca loko de la ripetita sono. Estas pli literatura rimedo ol pure parola, ĉar la normala fluo de tiu lasta ne permesas sufiĉan tempon por pripensi la ripetadon.

* '''[[Langotordilo]]''' estas specifa speco de aliteracio kaj rimedo por parola literaturo, ĉar estas uzata nur kiel '''lingva ludo''', foje jam konita, kiuj konsistas je ripetado de sonoj aŭ sonkombinoj ĝis tia grado ke ĝi malfacile prononceblas. Ekzemple "Ne plu ploru plorulo, pro via propra plezuro". Kutime nur la propra ripetado kaj ties malfacileco gravas, ne la signifo de la frazo.

* '''[[Onomatopeo]]''' tamen estas pli lingva rimedo, ĉar temas nur pri '''imitado de sono''' kiam oni kreas la vorton, ekzemple "zumo", "bombo", ktp. La posta uzo de tiaj vortoj ne implicas specialan intencon de la parolanto, sed vere per tia uzo oni atingas la originan intencon.

* '''[[Paronomazio]]''' konsistas je uzo de '''du diversaj vortoj''', kiuj enhavas kvazaŭ la samajn sonojn; nur malmultaj el ili estas malsamaj. Ofte temas ne pri du diversaj vortoj kaj preskaŭ samaj sonoj, sed eĉ samaj sonoj en diversaj kombino de lingveroj. En esperanto estas tre uzata kiel vortludoj: "Mi konis lin per-sone, sed ne persone".