Aŭgusto Cezaro: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) |
Kani (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 152:
Tamen, Aŭgusto malakceptis fanfaronaj simbolojn de povo kiaj tenado de [[sceptro]], surmetado de [[diademo]], aŭ surmetado de la ora krono kaj de la purpura [[Togo (vesto)|togo]] de lia antaŭulo Julio Cezaro.<ref name="ccaa 13">Eder (2005), 13.</ref> Se li malakceptis simboligi sian povon surmeti kaj porti tiujn aĵojn sur sia persono, la Senato tamen havigis al li oran ŝildon montritan en la kunvenejo de la ''Curia'', portanta la surskribon ''virtus'', ''pietas'', ''clementia'', ''iustitia'' — "kuraĝo, pieco, kompato kaj justeco."<ref name="ccaa 24" /><ref name="eck 3">Eck (2003), 3.</ref>
=== Dua elstarigo ===
[[File:Roman - Portrait of Emperor Augustus - Walters 2321.jpg|thumb|right|Portretoj de Aŭgusto montras la imperiestron kun idealigitaj trajtoj.]]
Ĉirkaŭ 23 a.K. kelkaj el la ne-Respublikaj implikoj evidentiĝis koncerne al la elstarigo de 27 a.K. La reteno fare de Aŭgusto de jara konsuleco vekis atenton al sia ''[[de facto]]'' dominado super la Roma politika sistemo, kaj duonigis la oportunojn por aliaj por atingi tion kio estis ankoraŭ laŭnome la plej elstara posteno en la Romia ŝtato.<ref>Wells, p. 51</ref> Krome, li estis okaziginta politikajn problemojn dezirante ke lia nevo Marko Klaŭdjo Marcelo sekvu sian vojon kaj eventuale ekhavu la Princecon siavice,<ref> Li agis laŭ ordono de Marcelo kaj Aŭgusto – vidu Southern, p. 108 kaj Eck (2003), p. 55</ref> malproksimigante siajn tri plej grandajn subtenantojn – nome Agripa, [[Mecenaso]], kaj Livia.<ref>Holland, p. 294</ref> Sentinte premon el la kerna grupo de adheruloj, Aŭgusto turniĝis al la Senato por helpo.
Li nomumis Respublikanon Kalpurnio Piso kiel kun-konsulo en 23 a.K., post lia elekto de Aŭlo Terencio Varo Murena (kiu estis luktinta kontraŭ Julio Cezaro kaj subtenis [[Kasjo]]n kaj [[Bruto]]n<ref name="Davies, p. 259">Davies, p. 259</ref>) estis plenumita konsekvence de sia impliko en la afero de Marko Primo,<ref>Ando, p. 140; Raaflaub, p. 426; Wells, p. 53</ref> cele al apogo de sia subteno inter Respublikanoj.
{{redaktata}}
Fine de la printempo Aŭgusto suffered a severe illness, and on his supposed deathbed made arrangements that would ensure the continuation of the Principate in some form,<ref>Southern, p. 108; Holland, p. 295</ref> while allaying senators' suspicions of his anti-republicanism.<ref name="ccaa 25">Eder (2005), 25.</ref><ref name="eck 56">Eck (2003), 56.</ref> Aŭgusto prepared to hand down his [[Seal (device)#Signet rings|signet ring]] to his favored general Agrippa.<ref name="ccaa 25" /><ref name="eck 56" /> However, Aŭgusto handed over to his co-consul Piso all of his official documents, an account of public finances, and authority over listed troops in the provinces while Augustus' supposedly favored nephew Marcellus Aŭgusto came away empty-handed.<ref name="ccaa 25" /><ref name="eck 56" /> This was a surprise to many who believed Augustus would have named an heir to his position as an unofficial emperor.<ref name="ccaa 38">Gruen (2005), 38.</ref>
Aŭgusto bestowed only properties and possessions to his designated heirs, as an obvious system of institutionalized imperial inheritance would have provoked resistance and hostility among the republican-minded Romans fearful of monarchy.<ref name="ccaa 38 39">Gruen (2005), 38–39.</ref> With regards to the Principate, it was obvious to Aŭgusto that Marcellus was not ready to take on his position;<ref name="Stern, Gaius p. 23">Stern, Gaius, ''Women, children, and senators on the Ara Pacis Augustae: A study of Augustus' vision of a new world order in 13 BC'', p. 23</ref> nonetheless, by giving his signet ring to Agrippa, Aŭgusto intended to signal to the legions that Agrippa was to be his successor, and that constitutional procedure notwithstanding, they should continue to obey Agrippa.<ref>Holland, pp. 294–95; Southern, p. 108</ref>
[[File:Cameo August BM Gem3577.jpg|thumb|upright|The [[Blacas Cameo]] showing Aŭgusto wearing a ''[[gorgoneion]]'' on a three layered [[sardonyx]] cameo, AD 20–50]]
Soon after his bout of illness subsided, Aŭgusto gave up his consulship.<ref name="eck 56" /> The only other times Augustus would serve as consul would be in the years 5 and 2 BC,<ref name="eck 56" /><ref name="ccaa 26">Eder (2005), 26.</ref> both times to introduce his grandsons into public life.<ref name="Davies, p. 259" /> This was a clever ploy by Aŭgusto; ceasing to serve as one of two annually elected consuls allowed aspiring senators a better chance to attain the consular position, while allowing Augustus to exercise wider patronage within the senatorial class.<ref name="ccaa 36" /> Although Aŭgusto had resigned as consul, he desired to retain his consular ''[[imperium]]'' not just in his provinces but throughout the empire. This desire, as well as the Marcus Primus Affair, led to a second compromise between him and the Senate known as the Second Settlement.<ref name="eck 57">Eck (2003), 57.</ref>
=== Akcepto de la nova ordo ===
===
[[Dosiero:RomaAraPacis ProcessioneSudParticolare.jpg|eta|dekstra|Anoj de la imperiestra familio,<br />reliefo ĉe la suda muron de la [[Ara Pacis]], [[Romo]].]]
[[Dosiero:Augustus as pontifex maximus.jpg|eta|dekstra|Aŭgusto kiel plej alta sacerdoto<br />(Romo, nacia muzeo).]]
Somere de la jaro 14 la imperiestro ekvojaĝis al [[Capri]] kaj [[Benevento]]. Jam sur Capri li malsaniĝis pri [[diareo]], tamen daŭrigis la vojaĝon al [[Napolo]] kaj Nola, ŝajne en la saman domon, kie 71 jarojn antaŭe mortis lia patro Gajo Oktavio. Tie mortis la imperiestro la 19-an de aŭgusto de la jaro 14 en la ĉeesto de sia edzino Livio kaj serion de alkurintaj altranguloj. La dato estis tiu de la tago, kiam 50 jarojn antaŭe li komencis sian unuan konsulecon. Laŭ [[Suetonio]] la viro, kiu portis tiom da maskoj en sia vivo adiaŭis per formulo, kiun uzis aktoroj fine de spektaklo: ''"Se nun la tuto plaĉis al vi, tiam aplaŭdu, kaj lasu nin iri hejmen dankite"''.
| |||