Radegundo de Turingio: Malsamoj inter versioj

Li edziniĝis post sia unua fuĝprovo. Ŝi jam ĉiam estis tre pieca, maldiboĉa kaj bonkora je malriĉuloj. Kiel edzino ŝi kontinuigis la kristanan vivon. Kiam la franca reĝo ordonis la murdon de ŝia unusola frato (la kaŭzo por tiu fiago estas nekonata) ŝi volis forlasi la kortegon reĝan kaj ekvivi kiel monakino. La reĝo konsentis post longa nedecido. [[Sankta Medardo]], episkopo de [[Noyon]], mem donis al ŝi la vualon. En Noyon ŝi malsurmetis ĉiujn reĝajn aferojn por meti ilin antaŭ la altaron. La reĝo donis al ŝi bienon reĝan de Saix ĉe [[ Loudon]] en la [[Poitou]]-regiono kie ŝi eĉ pliakrigis la spiritan vivon sub la gvido de la pastro Juniano. Al multaj preĝejoj ŝi disdonis havaĵojn, ekz. al la Marteno-kirkoj de Tours kaj [[Candes]]. Paralele ŝi ade okupiĝis pri karitataj verkoj. Inter 544 kaj 559 ŝi konstruigis kun reĝa permeso grandan monakejon en [[Poitiers]] kaj serĉis aliajn piecajn virgulinojn por komuna vivo. [[Sankta Agnezo]] nomumis ŝin abatino surlokan. Ŝia disĉiplino kaj posta biografiistino Bandomina devis ĉiutage laŭtlegadi antaŭ ŝi, eĉ ĉe enlitiĝo.