Granda ekvizeto: Malsamoj inter versioj

|komunejo =

}}

<br>

 

 

Estas facile distingi ĝin de aliaj ekvizetoj pro ĝia alteco,

kiu povas atingi 2 metrojn: Tiu planto prezentas 2 tipojn: [[fertila|fertiloj]]] tigoj kaj [[sterila|sterilaj]] [[Tigo|tigoj]]. Ĉe la du tipoj, la [[Folio|folioj]] estas reduktitaj al du simplaj kolumnoj situantaj ĉe la nodoj de la tigoj kaj branĉetoj, kiel mallonga denta ingo. Ĉe tiu specio, tia ingo havas inter 20 kaj 30 malhelkolorajn dentojn.<br>

 

Sterilaj tigoj estas densaj, helverdaj kaj kavaj en la centro.

Ili portas [[verticilo|verticilojn]] de branĉetoj je la nivelo de siaj nodoj, kiuj memformiĝas sub foliaj kolkrispaĵoj.

 

 

La fertilaj tigoj neniam estas disbranĉigitaj kaj do ili neniam prezentas branĉetojn. Ili portas grandan ekstreman [[Spiko|spikon]], longforman, kiu konsistas el [[sporangioforo|sporangioforoj]] disponitaj inter verticiloj aǔ pedunkloj; ili produktas verdajn sporojn.

 

 

Tiu planto troviĝas en arbetaĵoj, humidaj densejoj aǔ herbejoj,

en vojfosaĵoj, ĉe fontojrandoj, kaj apud ombraĵaj riveretoj, kaj ankaǔ, pli anekdote, sur ŝtupoj ĉe kalkŝtonaj marbordaj klifoj.

Interalie ĝi kuŝas en kelkaj tipoj de grandherbejo en diversaj situacioj, ĉe argilaj grundoj aǔ ŝlimaj aǔ pli certe alkalinaj, humidaj, sufiĉe riĉaj pri nutraĵoj aû kalkaĵoj, kune kun hirta epilobio, komuna kano, heĝa konvolvulo, kanaba eǔpatorio, granda urtiko, herbejreĝino kaj la aliaj tipaj grandherbejaj plantoj.

 

 

Ĝia uzado povas provoki digestajn malordojn, neǔrologiajn kaj muskolajn

malnormalaĵojn al brutaro, ĉefe al la ĉevaloj, pro ĉeesto de [[tiaminazo]] kiu inhibicias la produkton de [[vitamino]] B1.