Bluso: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Linio 105:
[[File:Boogie-woogie-bassline.svg|thumb|upright=0.9|Tipa partiturlinio de ''boogie-woogie'' ([[bugio]]).]]
[[Bugio|Bugia]] estis alia grava stilo de la urba bluso de la 1930-aj kaj komenco de la 1940-aj jaroj. Dum la stilo estas ofte asociita kun soloa piano, bugio estis uzata ankaŭ por akompani kantistojn kaj, kiel soloa parto, en bandoj kaj malgrandaj komboj. Bugio estis karakterizita per regula basfiguro, nome [[ostinato]] aŭ ''riff'' kaj nivelŝanĝoj en la maldekstra mano, prilaborante ĉe ĉiu kordo kaj vibradon kaj dekoraĵoj en la dekstra mano. Bugio estis pionira de la muzikisto de Ĉikago nome [[Jimmy Yancey]] kaj la Bugia trio ([[Albert Ammons]], [[Pete Johnson]] kaj [[Meade Lux Lewis]]).<ref> Oliver, Paul. Boogie Woogie Trio (vinildiska malantaŭa kovrilpaĝo). Copenhagen: Storyville. SLP 184.</ref> Ĉikagaj bugiistoj estis [[Pinetop Smith|Clarence "Pine Top" Smith]] kaj [[Earl Hines]], kiu "ligigis la akcelajn maldekstramanojn ritmojn de ragtimaj pianistoj kun melodiaj figuroj similaj al tiuj de la trumpeto de Armstrong en la dekstra mano".<ref name="qzdblv"/> La milda Luiziana stilo de [[Professor Longhair]] kaj, pli ĵuse, [[Dr. John]] miksis klasikan ritmon kaj bluson kun blusaj stiloj.
 
{{redaktata}}
Alia disvolvigo en tiu periodo estis la bluso de [[Ĵazbandego|big band]]. Ankaŭ la "[[Teritoria bando|teritoriaj bandoj]]" funkciantaj ekstere de la metropola areo de [[Kansasurbo (Misurio)|Kansasurbo]], la orkestro de [[Bennie Moten]], [[Jay McShann]], kaj la [[Count Basie Orchestra]] koncentriĝis en bluson, kun 12-striaj blus-instrumentaĵoj kiel la kanto de Basie nome "[[One O'Clock Jump]]" kaj "Jumpin' at the Woodside" kaj la bruema "blues shouting" (bluskriado) de [[Jimmy Rushing]] en kantoj kiel "Going to Chicago" kaj "Sent for You Yesterday". Bone konata ĵazbandega blusmelodio estis la kanto de [[Glenn Miller]] nome "[[In the Mood]]". En la 1940-aj jaroj, estis disvolvigita la stilo nomita [[jump blues]]. La stilo nome ''jump blues'' kreskiĝis el la tajdo de bugio kaj estis forte influita de la muziko de [[ĵazbandego]]j. Ĝi uzas [[saksofono]]n aŭ aliajn [[Latuna blovinstrumento|latunajn blovinstrumentojn]] kaj la gitaron en la ritma sekcio por krei ĵazecan, up-temporapidan soundsonon withkun declamatorydeklamaj vocalsvoĉoj. ''Jump blues'' tunesmelodioj byde [[Louis Jordan]] andkaj de [[Big Joe Turner]], basedkun insidejo en [[Kansasurbo (Misurio)]], influencedinfluis thela developmentdisvolvigon ofde laterpostaj stylesstiloj such askiaj [[rock and rollrokanrolo]] andkaj [[rhythm and bluesritmenbluso]].<ref>Garofalo, p. 76.</ref> Dallas-bornano [[T-Bone Walker]], whokiu isestas oftenofte associatedasociita withkun thela stilo de la [[Bluso de Okcidenta Marbordo|Kalifornia bluso]] style,<ref>Komara, p. 120.</ref> performedludis asukcesan successfultransiron transitionel fromla thekomenca earlyurba urbanbluso al la ''jump blues'' àstilo lade [[Lonnie Johnson (muzikisto)|Lonnie Johnson]] kaj [[Leroy Carr]] tokaj thedominis jumpen bluesla style and dominated the bluesblus-jazzĵaza sceneetoso atĉe [[Los Angeles]] duringdum thela 1940-aj 1940sjaroj.<ref>Humphrey, Mark A. In ''Nothing but the Blues''. pp. 175–177.</ref>
 
== Specifaj stiloj ==