Angla lingvo: Malsamoj inter versioj

La angla estas la internacia lingvo de [[scienco]], [[komputiko]], [[komerco]], [[popmuziko]] kaj [[aviado]], inter aliaj. Ĝi estas [[laborlingvo]] de [[UN]] kaj [[ASEAN]] kaj, praktike, la ĉefa laborlingvo de [[EU]]: kvankam multaj dokumentoj de [[EU]] estas haveblaj en la [[franca]] kaj la [[germana]] kaj, iafoje, aliaj el la 20 [[oficiala lingvo|oficialaj lingvoj]], nur en la angla estas ''ĉiuj dokumentoj'' haveblaj. La angla ankaŭ estas la ĉefa laborlingvo de multaj [[transnaciaj entreprenoj]].

 

Unuflanke, la angla estas relative facile lernebla, ĉar ĝi havas malmulte da gramatikaj [[finaĵo]]j, sed uzas [[vortordo]]n por montri la rilatojn inter vortoj. Pro tio, tamen, vortordo estas malpli libera, ol en lingvoj kun pli da finaĵoj. Ne estas simpla afero, ŝanĝi vortordon por emfazo sen ŝanĝi la signifon de la [[frazo]].

 

La angla uzas la [[latina alfabeto|latinan alfabeton]] sen aldono, escepte en la vortoj rekte prenitaj el aliaj lingvoj kun diferencaj alfabetoj. Tamen historie la [[anglosaksa lingvo|antikva angla]] estis uzinta specialajn signojn por kelkaj el ties sonoj: < Ā, Æ, Ǣ, Ǽ, Ċ, Ð, Ē, Ġ, Ī, Ō, Ū, Ƿ, Ȳ. Þ, Ȝ > kaj la respondajn [[minusklo]]jn < ā, æ, ǣ, ǽ, ċ, ð, ē, ġ, ī, ō, ū, ƿ, ȳ, þ, ȝ >.

 

:''They're'', kuntiriĝo de ''They are'' = Ili estas.

:''She isn't'' aŭ ''She's not'', kuntiriĝo de ''She is not'' = Ŝi ne estas.

Spite la ekziston de aliaj internaciaj lingoj (kiaj la franca, germana, rusa, ĉina, araba, hispana ktp.) kaj de internaciaj [[planlingvo]]j, kiaj [[Esperanto]] aŭ malpli grave [[interlingua]] kiuj estas neŭtralaj frankalingvaoj kvankam kun malpli da parolantoj, la angla konstituas nuntempe la ĉefan lingvon por internacia komunikado. Tio rilatas al la hegemonio de la dominanta [[civilizacio]], kiu ĝenerale ne ŝatas adopti alian lingvon, sed male, trudas la anglan kun la koncernaj [[privilegio]]j, kiujn ĝuas parolantoj de la angla kiel gepatra kaj eĉ ties landoj, kontraŭ la 96 % de la tutmonda loĝantaro en la aktualo, kiu ne havas la anglan kiel gepatra. Pro simila tialo en multaj eŭropaj landoj oni parolas lingvojn derivatajn el la [[latino]], kiu estis la oficiala (aŭ ĉefa) lingvo de la [[Romia Imperio]]. Kaj pro tiaj tendencoj, ĉefe la intelektaj [[elito]]j pasis de la latino al la franca, poste al la angla post la [[dua mondmilito]] kaj oni antaŭvidas, ke la angla suferos malpliigon en la venontaj jardekoj kontraŭ aliaj lingvoj de forta hegemonio ĉu loĝantara ĉu ekonomia ĉu milit-politika kiaj la hispana, la araba aŭ la mandarena, inter aliaj.<ref> Kinnock, Neil. [http://englishagenda.britishcouncil.org/sites/ec/files/books-english-next.pdf «Prólogo.» En Graddol, David, ''English Next''. British Council, 2006.] [[British Council]]. Konsultita la 10an de novembro 2016.</ref>

 

<ref>[http://www.ladocumentationfrancaise.fr/var/storage/rapports-publics/054000678.pdf ''Chapitre 7: Quelles stratégies ?'' (Kiuj strategioj?)] (en franca)</ref>