Naciismo: Studo pri Deveno, Evoluado kaj Sekvoj: Malsamoj inter versioj

Ĉapitre trionigita (Deveno de la Naciismo, La Naciismo ĉe la Antikvaj Grekoj kaj Italoj, La Moderna Naciismo), ĝi traktas la nocion de Naciismo laŭ [[perspektivo praorigineca]], kian sociologoj de post la [[dua mondmilito]] evitis, cedintaj al la [[modernismo]]. Tiu ĉi pozicio konstituas kontraŭsencon el multo en Lanti'a pensado precipe ĉar la metodo aplikita similas al kio hodiaŭ estus agnoskata kiel kritikema [[post-modernismopostmodernismo]]. Retenas li, tamen, siajn fontojn plej ofte uzitajn; notinde, ''Naciismo'' estas la nura verko kompleta de Lanti kiu citas la tri ''[[{{lang|fr|maîtres du soupçon]]}}''<ref>Paul Ricœur, De l'interprétation: Essai sur Freud, Paris, Maison d'éditions du Seuil, 1965.</ref>, t.e. [[Markso]], [[Freŭdo]], kaj [[Niĉeo]]. Lanti komentas nur unuopajn citojn de iliaj pensoj: pri Markso, renverson de difino ĉe "patrujo", "Karl[o] Marks[o] diris, ke la proletoj ne havas patrion. Bedaŭrinde, jes, ili havas; tiu ento ekzistas en ilia spirito." (Lanti uzas la vorton ''ento'' en la senco de la tuto de la ecoj, kiuj konsistigas la esencon de estaĵo); pri Freŭdo, la distingon disde siaj formulacioj de ''totemo'' kiel koncepto, "[Freŭdo] ne pli bone sukcesis ol la etnografoj." (laŭ Lanti, ''tabuo'' estas personiĝo ĉe la fetiĉo); pri Niĉeo, konsenton al lia citaĵo, ke "...[la nuntempaj] ateistoj estas piaj homoj." (Lanti notas "ateistaj tomboj", kiu kongruas kun lia ofta kritiko pri "kulto de putranta karno").