Douglas DC-3: Malsamoj inter versioj
[nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Narvalo (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
Narvalo (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 1:
[[Image:SR DC3.jpg|thumb]]
La DC-3 aŭ Douglas DC-3, ĉe la usona aerarmeo C–47, ĉe la usona mararmeo R4D, ĉe la Brita
Meze de la 1940-aj jaroj, en Usono ĉiuj 300 pasaĝer-transportaj aviadiloj - krom 25 ekzempleroj - estis DC–3-tipa. La militajn variojn karakterizis sipleco kaj bone eluzebleco. Oni uzis ĝin por transporto de pasaĝeroj (28), tutarmilizitaj paraŝutistoj (28) kaj vunditoj (18 kuŝlitoj kaj 3 flegistoj), militaraj ŝarĝoj (ekz. du malpezaj
Oni uzis ankaŭ ĝin por transporto de taĉmentoj (C–53), tiro de glissilo kaj eĉ kiel glisavion - sen ĉiuj superfluaj kovraĵoj. Tiukaze ĝi povis transporti 40 tute ekipitajn soldatojn, 465 km/h tir-rapido.
En la civila aviado, la DC–3-n gvidis du pilotoj kaj unu helpisto. ĉe la militara versio, oni uzis pli grandajn pelilojn kaj uzis trimembran skipon. La rul-ekipaĵo de DC–3 estis entirebla, la direktebla vostrado estis ne-entirebla.
La DC–3 estis ŝatata aviadilo, ĝi facile deteriĝis kaj flugis en alto de 3000 m per rapido de 300 km/h. ĝia pelj alta flugrapido estis 7000 m, la alteriĝa rapido estis 108 km/h. La atingopovo de DC-3 estis 2400–3400 km.
Oni ĉesigis la produktadon de DC–3 en 1945, ĝis tiam oni produktis 10 926 ekzemplerojn – el kiu 10.123 aviojn por militara celo. Ĝi estis simple direktebla kaj teknike prizorgebla, facile de- kaj alteriĝa, tre fidebla. Oni uzas ĝin kelkloke eĉ hodiaŭ.
[[kategorio:Aviadiloj]]
[[en:Douglas DC-3]]
|