Nederlanda Hindio: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Aldonis la ĝustan informkeston.
Aldonis sekcion pri Esperanto en Nederlanda Hindio
Linio 5:
 
En [[1949]] la kolonio sendependiĝis kaj iĝis [[Indonezio]]. Ĝis 1962 la plej orienta parto, [[Nederlanda Nov-Gvineo]], restis kolonio de Nederlando.
 
== Esperanto en Nederlanda Hindio ==
Traktas la historion de [[Esperanto]] en Nederlanda Hindio la ''[[Enciklopedio de Esperanto]]'' (''EdE'') en [[1933]], la [[Internacia Centra Komitato]] (ICK) ekde [[1929]] kaj [[Heidi Goes]] ekde [[2009]]. Goes verkis la [[Historio|histori-sciencan]] artikolon 'The Esperanto movement in the Dutch East Indies and Indonesia' en [[2015]] kaj artikoletojn pri la temo en ''[[Fenikso (gazeto)|Fenikso]]'' en [[2017]].
 
La du unuaj esperantistoj en Nederlanda Hindio ambaŭ laboris en [[Orienta Javo]]. Ili estis [[L. Keidel]] en [[Kandangjati Kulon]] en [[1902]] kaj [[G. van der Noordaa]] en [[Surabajo]] en [[1903]]. Laŭ la statistiko de [[Johannes Dietterle]] en [[1928]], esperantistoj troviĝis el 22 lokoj.
 
En raportoj de ICK oni trovas:
 
* "Laboras tre laŭcele [[Liem Tjong Hie]] en [[Semarango]]. Dum sia misia vojaĝado pastro Kyftenbelt aranĝis instruadon por indiĝenoj." (ICK-raporto [[1929]])
* "Kreiĝis laboralianco sub la nomo [[Unuiĝo de Ge-Esperantistoj en Nederlanda Hindujo]]" (ICK-raporto [[1930]])
* "Danke al la klopodoj de Scherer kaj la bonega helpo de Liem Tjong Hie unuan fojon okazis radioparoladoj pri kaj en Esperanto en [[Javo]]." (ICK-raporto [[1931]])
* "Post sufiĉaj malfacilaĵoj kaj plurjara atendado, la malaja ŝlosilo estas disponebla; aŭtoro kaj eldonisto estis Liem Tjong Hie." (ICK-raporto [[1933]])
 
== Literaturo ==
{{Citaĵo el gazeto|url=https://biblio.ugent.be/publication/5952984|aŭtoro=Heidi Goes|aŭtorligilo=Heidi Goes|titolo=The Esperanto movement in the Dutch East Indies and Indonesia|gazeto=Wacana|jaro=2015|volumo=16|numero=2|paĝoj=441-469|lingvo=en}}
 
== Eksteraj ligiloj ==