Centjara milito: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Linio 89:
 
[[Dosiero:BattleofSluys.jpeg|eta|dekstre|[[Batalo de la Kluzo]] ĉe Sluys. Miniaturo de Loyset Liédet el ''Chroniques'' de Jean Froissart, BNF, Fr.2643.]]
Kiam rekomenciĝis la komerco kun Anglio, la Francoj sendis sian ŝiparon al [[Sluis]], ĉe la elfluejo de la kanalo kiu ligas [[Bruĝo]]n kun la [[Norda Maro]], por devigi marblokadon. La 24an de junio 1340, okazis la [[Batalo de la Kluzo|la batalo de Sluis]], kaj tie la franca ŝiparo, kiu enhavis nombrajn bretonajn ŝipojn<ref>1340: la duko de Bretonio havigis fortan ŝiparon de Bretonio al la franca ŝiparo, detruita la 24an de junion, en la haveno de Sluis, fare de la angla-flandra koalicia ŝiparo. {{Citaĵo|Environ quatre-vingts grands vaisseaux}} dit d'Argentré, vidu ankaŭ La Borderie, ''Histoire des villes de France'', de Aristide M. Guilbert, ''Mnémonique de l'histoire, ou précis d'histoire universelle en tableaux…'' de C. M. Nicolle.</ref>, suferis totalan malvenkon kiu ŝanĝegis la avantaĝon de la franca marŝipa forto. Tiu malvenko finigis la projekton sendi francajn trupojn por subteni la Skotojn, kaj permesis al Eduardo la 3-a de Anglio rekomenci la komercon de lano<ref>{{en}} J. S. Kepler, [http://links.jstor.org/sici?sici=0038-7134(197301)48%3A1%3C70%3ATEOTBO%3E2.0.CO%3B2-1 «The Effects of the Battle of Sluys upon the Administration of English Naval Impressment, 1340-1343»] ''Speculum'', vol. 48, n° 1, (jan. 1973), p. 70-77.</ref>. Komence de la 1340-aj jaroj, la reveno de anglaj lanoj ne rekuperis tamen la prosperon en Flandrio kaj tial la aŭtoritato de Jacob van Artevelde estis opoziciata. Krome, la papo [[Klemento la 6-a]] estis elsendinta [[ekskomuniko]]n por la Flandroj<ref name="Bordonove135" >Georges Bordonove, La guerre de 600 ans, Robert Laffont, 1971, 319 p. (ISBN 9782221016114), p. 135. </ref>, Ludoviko de Flandrio sukcesis venki en la graflandon kaj devigis Jacob van Artevelde reagi per fuĝo antaŭen. Tiu lasta malagnoskis la grafon de Flandrio kaj proponis la graflandon al [[Eduardo de Woodstock]], filo de Eduardo la 3-a de Anglio, nome estonta [[Eduardo de Woodstock|Nigra Princo]]. Sed estis tro malfrue por li. Opoziciata eĉ en sia propra urbo [[Gento]], Jacob van Artevelde estis murdita dum insurekcio la 17an aŭ la 24an de julio 1345. Tiam Flandrio abandonis Eduardon la 3-an kaj realianciĝis al Francio<ref>{{en}} «Jacob van Artevelde», ''Encyclopædia Britannica'', [http://concise.britannica.com/ebc/article-9001572/Jacob-van-Artevelde Britannica Concise Encyclopedia]</ref>.
{{redaktata}}
Fort de sa nouvelle maîtrise maritime, une armée d’{{nobr|Édouard {{III}}}} d’Angleterre débarque à [[Brest]] en [[1343]]. Toutefois, son allié [[Jean de Montfort (1294-1345)|Jean de Montfort]] est capturé à [[Nantes]], puis meurt en [[1345]]. [[Charles de Blois]] reste seul prétendant au duché de Bretagne. Une trêve est signée en Bretagne, les Anglais gardent le contrôle de Brest jusqu’en [[1397]].