Marilyn Monroe: Malsamoj inter versioj

Post revenado por labori, Monroe filmis scenon en kiu ŝi naĝis nuda en naĝejo.<ref>Spoto 2001, p. 523.</ref> Por generi antaŭreklamadon, la gazetaro estis invitita por preni fotojn de la sceno, kiuj poste estis publikigitaj en ''[[Life]]''; tio estis la unua fojo ke grava stelulino prezentiĝis nuda ĉe la pintalteco de sia kariero.<ref>Churchwell 2004, p. 74.</ref> Kiam ŝi denove estis forestanta de la filmejo dum pluraj tagoj, la studio maldungis ŝin la 7-an de junio kaj jurpersekutis ŝin pro neglekto, kaj postulis 750,000 usonajn dolarojn kiel kompenso.<ref name="Churchwell 2004, p. 75">Churchwell 2004, p. 75.</ref> Ŝi estis anstataŭigita per [[Lee Remick]], sed poste Martin rifuzis fari la filmon kun iu ajn krom Monroe, kaj Fox jurpersekutis ankaŭ lin kaj fermis la produktadon.<ref>Spoto 2001, pp. 535–536.</ref>

 

 

Por kontraŭstari la negativan diskonigon, Monroe okupiĝis pri pluraj reklamprojektoj en siaj lastaj semajnoj.<ref>Churchwell 2004, p. 285.</ref> Ili inkludis intervjuon kun Richard Meryman por ''[[Life]]'', fotosesion kun George Barris por ''[[Cosmopolitan]]'', kaj ŝia unua fotado por ''[[Vogue]]''.<ref>Spoto 2001, pp. 538–543.</ref> Por ''Vogue'', Monroe kaj fotisto Bert Stern kunlaboris por du serioj de fotoj, unu por kutima moda artikolo, kaj alia prezentante ŝin nuda, kiuj estis ambaŭ poste publikigitaj postmorte kun la titolo ''The Last Sitting''.<ref>Banner 2012, p. 401.</ref> Ŝi estis aŭ en intertraktadoj por esti redungita aŭ jam faris novan traktadon kun la studio por ''Something's Got to Give'' por la finaj semajnoj da sia vivo, kaj estis ankaŭ en negocadoj pri aliaj eblaj filmroloj.<ref name="Churchwell 2004, p. 75"/><ref>La terminoj de la supozita nova kontrakto inkludis pli grandan salajron kaj Cukor, kun kiu Monroe estis havinta problemoj ekde ''Let's Make Love'', anstataŭita de [[Jean Negulesco]], la reĝisoro de ''How to Marry a Millionaire''. Interŝanĝe, ŝi devis maldungi Paula Strasberg, kies implikiĝo en la filmejo estis ofte fonto de disputoj. La biografoj kiuj diras tion estas Peter Harry Brown kaj Patte Barham en ''The Last Take'' (1992) kaj Donald Spoto (1993); la dokumentaloj ''Marilyn: Something's Got to Give'' (1990) kaj ''Marilyn Monroe: The Final Days'' (2001). Churchwell 2004, p. 75. Laŭ pli frua biografo Anthony Summers (1985), ŝi estis negocante pri ĉesado filmi, sed ne estis farira kontrakto je la momento de ŝia morto. Summers 1985, p. 301. La aliaj filmoprojektoj kiujn Monroe estis konsiderante inkludis biografion de Jean Harlow, Irma la Douce, What a Way to Go!, Kiss Me, Stupid, A Tree Grows in Brooklyn, kaj sennoma muzikalo pri la Unua Mondmilito kun [[Gene Kelly]]. Summers 1985, p. 301.</ref>