Kiel registrite je 22:33, 27 okt. 2014 redakti Kani (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj, Administrantoj 273 545 redaktoj Neniu resumo de redakto ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 02:36, 10 dec. 2018 redakti malfari ARR8 (diskuto \| kontribuoj) 86 redaktoj e apartigis: Kreto → Kreto (insulo) per Dab solver Etikedo: Dispenser [1.0] Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 10: Kun neniu plua minaco de la serboj kaj de la postaj bizancaj enlandaj militoj, la otomanoj konkeris Konstantinopolon en 1453 kaj avancis suden en Grekion, konkerante [[Ateno]]n en 1458. La grekoj rezistis en Peloponezo ĝis 1460, kaj la [[Venecia respubliko\|venecianoj]] kaj [[Ĝenova Respubliko\|ĝenovanoj]] venis al kelkaj el la insuloj, sed antaŭ 1500 la plej multaj el la ebenaĵoj kaj insuloj de Grekio estis en otomanaj manoj. La montoj de Grekio estis plejparte netuŝitaj, kaj estis rifuĝo por grekoj por fuĝi de fremda regado kaj okupiĝi pri [[gerilo]].<ref>{{cite book \|author= \|title= World and Its Peoples \|publisher= Marshall Cavendish \|year= 2009 \|page=1478 \|isbn= 0-7614-7902-3 \|quote= The klephts were descendants of Greeks who fled into the mountains to avoid the Turks in the fifteenth century and who remained active as brigands into the nineteenth century. }}</ref> [[Kipro]] falis en 1571, kaj la venecianoj retenis [[Kreto (insulo)\|Kreto]]n ĝis 1669. La [[Ioniaj insuloj]] estis nur nelonge regita fare de la otomanoj ([[Kefalonio]] de 1479 ĝis 1481 kaj de 1485 ĝis 1500), kaj restis ĉefe sub la regado de la [[Venecia respubliko]]. Otomana Grekio estis multetna socio kie krom [[grekoj]] kaj [[turkoj]], ekzistis multaj [[judo]]j, [[italoj]] (aparte venecianoj), [[armenoj]], kaj diversaj balkananoj ([[serboj]], [[albanoj]], [[romaoj]] ([[ciganoj]]), [[bulgaroj]] ktp.).<ref>Mark Mazower, Salonica, city of ghosts: Christians, Muslims, and Jews, 1430-1950.</ref> Tamen, la moderna okcidenta nocio de [[multkulturismo]], kvankam ĉe unu ekrigardo ŝajnas egalrilati al la sistemo de tiu ŝtato, estas konsiderita kiel malkongrua kun la otomana sistemo.<ref>[http://www.freidok.uni-freiburg.de/volltexte/4403/pdf/Reinkowski_Ottoman_Multiculturalism.pdf Maurus Reinkowski, “Ottoman “Multiculturalism”? The Example of the Confessional System in Lebanon”. Lecture, Istanbul, 1997. Eldonita de ''Orient-Institut der Deutschen Morgenlandischen Gesellschaft'', Beirut, 1999, pp. 15, 16.]</ref> La grekoj unuflanke ricevis kelkajn privilegiojn kaj liberecon; aliflanke ili estis eksponitaj al tiraneco venanta de la mispraktikoj de ĝia administra personaro super kiu la centra administracio havis nur malproksiman kaj nekompletan kontrolon.<ref>[http://books.google.gr/books?id=Rk1iVvOr6RUC&printsec=frontcover&hl=el&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false Douglas Dakin, The Greek Struggle for Independence, 1821-1833. University of California Press, 1 Ιαν 1973, p. 16.]</ref> Malgraŭ perdado de ilia politika sendependeco, la grekoj restis dominaj en la kampoj de komerco kaj negocado. La firmiĝo de otomana potenco en la 15-a kaj [[16-a jarcento]]j igis la [[Mediteranea Maro\|Mediteranean Maron]] sekura por greka kargado, kaj grekaj ŝipposedantoj iĝis la maraj ŝip-kompanioj de la Imperio, farante enormajn profitojn.<ref name="princeton9187">http://press.princeton.edu/chapters/i9187.pdf</ref> Post la otomana malvenko ĉe la [[Batalo de Lepanto]] tamen, grekaj ŝipoj ofte iĝis la celo de brutalaj atakoj de katolikaj (aparte hispanaj kaj maltaj) piratoj.<ref name="princeton9187"/> Linio 23: ==Referencoj== {{reflist\|2}}▼ <references /> ▲{{reflist\|2}} ==Fontoj==

Otomana Grekio: Malsamoj inter versioj