Natura teologio: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
e korektis sintakson (Kontrolu Vikipedion) per AWB |
e Roboto: Automata tekst-anstataŭigo: (- eksist + ekzist) |
||
Linio 16:
La disvolviĝo de la sciencoj, unuflanke, la prezentiĝo de novai filozofioj kaj ilia derivaĵoj, aliflanke, malstabiliĝis la antikvajn kaj klasikajn teologiojn de la naturo. La modernaj sciencoj disigis la realon en pluraj specialaj sektoroj kaj fakoj por ĝin studi per metodologioj same pluraj. La ĉionentena reprezento fariĝis malfacila por la imagopovo kaj eĉ pli malfacila por la la provo ĝin realigi. La filozofio siaflanke displitiĝis tra centoj riveretoj pro kio malfacilas, sen sennombraj [[Sciteorio|epistemologiaj]] antaŭzorgoj, atingi la la unuigan principon de la reato, kiu forfuĝas. La helpo, do, de specialistoj estas postulata: mediacioj kiel:
*Franca Jezuito, paleontologo kaj geologo, '''[[Teilhard de Chardin]]'' inspiriĝis al la reansformigaj teorioj de Darwin por konstrui vastan epopeon de la dia kreado, sub la ago de Kristo etendita al kosmaj dimensioj. La [[punkto Omega]], altira centro de «ĉio kio ''aliras el la
*Angla fama matematikisto kaj filozofo, [[Alfred-North Whitehead]], ellaboris dum la dua parto de sia vivo vastan [[kosmologio]]n nomatan de li «filozofio de la organismo». En lia precipa verko ''«Process and Reality»,'' li fundas sian kosmologion sur koncepto pri Dio foje evoluinta, foje panteisma (Dio nature enmondiĝas, konservante tamen sian sendependon), foje persona (kaj lin difinas «supersubjekto» por ke li ne tro similu al persono). Whitehead fariĝas la originanto de la ''Teologio de la Procezo,'' laŭ kiu Dio laŭevente paralelas kun la evoluo en naturo.
| |||