Julo: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
de antaŭ VS de anKaŭ
korektigis misskribon
Linio 9:
Post ol julo iĝis al donokazo, la familio donus novan vestaĵon al unu la alian. Plentempe ĝis ĉirkaŭ la 1940-dekjaro, ĉiuj nordeŭropaj landoj estis malriĉegaj, do oni ne ricevus multajn.
 
Kun julo loĝas multaj tradicioj kiuj ligas al la pratempa religio. Ekzemple, la »julkapro« estas fikapro de la dioj kiu venas hejmojn kaj donacas, aŭ manĝas kaj trinkas (samtempe, timigas la infanojn por bonigi tra la sekvan jaron. Jes, trinkas, ne drinkastrinkas!). Oni ankaŭ donus avenosupon al la koboldoj kiuj loĝas en la ĉevalejo, ĝardeno, domo ktp por certigi ke ili ne malbonfarus kaj malafablus dum la sekva jaro. La kristnaska »donaculo« kiu vojaĝas de hejmo al hejmo kaj manĝas kuketojn kaj lakton elvenas ĉi tradicioj. La kristanoj ne ŝatis ke julo estis pri la prareligio, du ŝanĝis ĉion por resignifi la feston al Kristo ktp. Do la kapro iĝis al dieca homo, inter aliaj aferoj. Simila afero okazis pri pasko, kiu vere venas el pratempa festo al la malaŭtuno, malvintro kaj dioj ktp. Ĝis ĉirkaŭ la 1950-dekjaro, la kapro ankoraŭ ekzistis plene en nordeŭropaj julaĵoj kaj homoj eĉ vestiĝis kiel kaproj. Tamen nuntempe, ĉare Usono, preskaŭ neniam uziĝas (nur la koboldoj restas) kaj kaproj restas nur kiel ornamentoj.
 
Antaŭtempe, la kapro ĵetus donacojn tra malferma pordo aŭ fenestro por timigi la infanojn. Igus klak-sonon kiam batis kontraŭ ion. Tial nomiĝas »juldonaco« en la skandinavia lingvo, »julklako«. Nuntempe tia afero ne okazas, sed la Islandanoj ankoraŭ tenas la fenestrojn malferme kaj metas la ŝuojn tien ĉe la fenestrobreto por ricevi donacojn. La usona tradicio de pendi ŝtrumpojn por ricevi donacojn kredinde venis el simila afero.