Danco: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) |
Kani (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 52:
En la [[intermilita periodo]] elstaris la [[Francio|franca]] kaj [[Britio|brita]] skoloj, same kiel ekelstariĝis dancistoj de [[Usono]]. En Francio, la Baleto de la [[Opero de Parizo]] revenis al la brilo de la romantisma epoko, danke ĉefe al la laboro de [[Serge Lifar]], [[Roland Petit]] kaj [[Maurice Béjart]]. En Granda Britio elstaris figuroj kiel [[Marie Rambert]], [[Ninette de Valois]], [[Frederick Ashton]], [[Antony Tudor]], [[Kenneth MacMillan]], [[Margot Fonteyn]], ktp. En Usono, kie estis malabunda tradicio, oni alvenis en malmulta tempo al alta nivelo de kreivo kaj profesieco, danke al unuarange pioniroj kiel [[Ruth Saint Denis]], [[Martha Graham]], [[Doris Humphrey]] kaj [[Agnes De Mille]]. La rusa [[George Balanchine]] – aperinta el la kompanio de Djagilev – instaliĝis tie en [[1934]], kaj tie fondis la ''School of American Ballet'' (Lernejo de usona baleto), kaj produktis spektaklojn kiuj renomis lin kiel unu de la plej bonkvalitaj koregrafoj de la jarcento. En la [[1950-aj jaroj]] kaj [[1960-aj jaroj]] elstaris la plinoviga aktiveco de [[Merce Cunningham]] kiu, influita de la abstrakta [[ekspresionismo]] kaj la [[hazarda muziko]] de [[John Cage]], enkondukis la dancon bazitan sur la hazardo, la [[ĥaoso]], la sentialo (''chance choreography''). Alia granda mejloŝtono de la epoko estis ''[[West Side Story]]'' (1957) de [[Jerome Robbins]].
Kun [[Paul Taylor]] la danco eniris en la etoson de la [[postmoderneco]], per dekomenca manifesto en lia ''Duet'' (1957), kie li restis senmova ĉe pianisto kiu ''ne'' ludis la pianon. La postmoderna danco enkondukis la ĉiutagon, la ordinarajn korpojn kontraŭ la stiligitaj korpoj de la klasikaj dancistoj, kun kombino de stiloj kaj influoj, el orientaj al folkloraj, aligante eĉ movojn de [[aerobiko]] kaj ''[[kickboxing]]''. Aliaj postmodernaj koregrafoj estis [[Glen Tetley]], [[Alvin Ailey]] kaj [[Twyla Tharp]]. En la lastaj jardekoj de la 20a jarcento elstaris koregrafoj kiel [[William Forsythe (koregrafo)|William Forsythe]] kaj [[Mark Morris]], same kiel la [[Nederlando|nederlanda]] skolo, reprezentata de [[Jiří Kylián]] kaj [[Hans van Manen]], kie edukiĝis ankaŭ la hispano [[Nacho Duato]].
== Dancostiloj ==
| |||