Hazarda muziko: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
Neniu resumo de redakto
Linio 3:
 
La termino iĝis konata por eŭropaj komponistoj tra prelegoj de la [[Akustiko|akustikisto]] Werner Meyer-Eppler en la Internaciaj Somerkursoj por Nova Muziko de [[Darmstadt]], [[Germanio]], en la komenco de la [[1950-aj jaroj]]. Laŭ lis difino, "procezo estas nomata aleatora ... se ĝia fluo estas determinata ĝenerale sed dependas el hazardo detale" <ref>Meyer-Eppler, Werner. 1957. "Statistic and Psychologic Problems of Sound", tradukita de Alexander Goehr. Die Reihe 1 ("Electronic Music"): 55–61. Originala germana eldono, 1955, kiel "Statistische und psychologische Klangprobleme", Die Reihe 1 ("Elektronische Musik"): 22–28. p. 55.</ref>. Pro konfuzo inter la germanlingvaj terminoj de Meyer-Eppler nome ''Aleatorik'' (nomo) kaj ''aleatorisch'' (adjektivo), lia tradukisto kreis novan anglalingvan vorton, nome "aleatoric" (anstataŭ uzi la jam ekzistitan anglalingvan adjektivon "aleatory"), kiu iĝis baldaū enmodiĝinta kaj de tiam pluis<ref>Jacobs, Arthur. 1966. "Admonitoric Note". The Musical Times 107, no. 1479 (May): 414.</ref>. Pli ĵuse, la varianto "aleatoriality" (aleatoreco) estis same enkondukita <ref>Roig-Francolí, Miguel A. 2008. Understanding Post-Tonal Music. Boston: McGraw-Hill. ISBN 0-07-293624-X., p. 340.</ref>.
 
==John Cage==
[[John Cage]] enplektis al la [[I Ching]] de [[Christian Wolff (komponisto)|Christian Wolff]], Cage ekis uzi ĝin en la komponado de sia muziko por enplekti elementon de hazardo, super kiu li havos neniun regon. Li uzis ĝin, ekzemple, en la ''Muziko de Ŝangoj'' por sola piano en [[1951]], por determini, kiuj notoj uziĝu kaj kiam ili sonu. Li uzis hazardon en aliaj manieroj ankaŭ; ''Imaginary Landscape No. 4'' (1951) estis komponita por dek du [[radio|radiaj]] riceviloj. Ĉiu radio havas du ludantojn, unu regu la frekvencon, al kiu la radio agordiĝu, la alia regu la laŭtecan nivelon. Cage verkis tre precizajn instruojn en la partituro, pri kial la ludantoj ekŝaltu siajn radiojn kaj ŝangu ilin tra la tempo, sed li ne povis regi la realan sonon el ili, kiu estis dependa de kiuj radiaj programoj ludis ĉe tiuj specifaj loko kaj tempo de ludado.
 
 
==Notoj==