Jean Rostand: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
eNeniu resumo de redakto
Publigo de kaŝita teksto
Linio 9:
== Postaj verkoj ==
Post [[Hiroŝimo]] li draste kaj decidiĝeme militis kontraŭ [[atombombo]]n, kaj fariĝis honorprezidanto de la movado kontraŭ atomarmiloj.
<!---
Plu tradukenda !!!!
Dum liaj originalaj sciencaj esploroj precipe temas pri amfibioj, li inventis la glacibano, kiu duobligas la kromosomaron, sed li ankaŭ malkovris la "kontraŭfrostajn" proprecojn de glicerino, kio ebligas al li inventi metodojn por konservi spermon kaj sangon. Jean Rostand multe pli famas pro sia vulgariga verkaro. Lia unua libro, Les Chromosomes artisans de l’hérédité et du sexe(1928), havas grandan sukceson, relative neatenditan por pure informa libro. Rostand sentas la utilon de scienca inicio plidaŭriganta la lernejan instruadon. Jen la starto; publikiĝos trideko da volumoj kaj multaj artikoloj, biologiaj problemoj, bestaj vivoj, biografioj de serĉanto de la vero, la rolo de biologio en la vivo, k.t.p. Por plibonigi la socion kaj samtempe konservi la socialan kadron, la homo ŝanĝendas. Sed kio estas la homo? La biologo helpos la moraliston respondi la demandon; el tio ekestas nova verkaro: Pensées d’un biologiste(1940), Nouvelles Pensées d’un biologiste(1947), Ce que je crois(1953), Carnet d’un biologiste(1959), Inquiétudes d’un biologiste (1959), Espoirs et inquiétudes de l’homme(1966). Li advokatas biologian moralon, ĉar "la biologie est à la base de toute méditation sérieuse sur la condition humaine". ("La biologio estas je la bazo de ĉiu seerioza meditado pri la homa stato"). Li deziris, ke "chaque citoyen ajoutât à sa maturité politique une sorte de maturité biologique " ("ĉiu civitano aldonu al sia politika maturo ian biologian maturon") por ke li povu valide prononci sin pri la homa estonteco. La tri ordonoj de lia biologia moralo estas: "Mater en soi la brute, dépasser l’enfance, échapper à la névrose." "La générosité, le dévouement, le don de soi qui permettent à l’être humain de se hausser, de s’agrandir, d’accroître son humanité" devus esti la fina celo de ĉiu moralo. Ekde la komenco de la sesdekaj jaroj li malkaŝis kun klarvido la ĉefajn kaŭzojn de la bankroro de la nuna civilizacio, "qui n’a pas su donner un sens à son savoir, un but à sa puissance, un idéal à sa liberté".
--->
 
Dum liaj originalaj sciencaj esploroj precipe temas pri amfibioj[[amfibio]]j, li inventis la glacibano, kiu duobligas la kromosomaron, sed li ankaŭ malkovris la "kontraŭfrostajn" proprecojn de glicerino, kio ebligas al li inventi metodojn por konservi spermon kaj sangon. Jean Rostand multe pli famas pro sia vulgariga verkaro. Lia unua libro, ''Les Chromosomes artisans de l’hérédité et du sexe (1928)'', havas grandan sukceson, relative neatenditan por pure informa libro. Rostand sentas la utilon de scienca inicio plidaŭriganta la lernejan instruadon. Jen la starto; publikiĝos trideko da volumoj kaj multaj artikoloj, biologiaj problemoj, bestaj vivoj, biografioj de serĉanto de la vero, la rolo de biologio en la vivo, k.t.p. Por plibonigi la socion kaj samtempe konservi la socialan kadron, la homo ŝanĝendas. Sed kio estas la homo? La biologo helpos la moraliston respondi la demandon; el tio ekestas nova verkaro: ''Pensées d’un biologiste'' (1940), ''Nouvelles Pensées d’un biologiste'' (1947), ''Ce que je crois'' (1953), ''Carnet d’un biologiste'' (1959), ''Inquiétudes d’un biologiste'' (1959), ''Espoirs et inquiétudes de l’homme'' (1966). Li advokatas biologian moralon, ĉar "la biologie est à la base de toute méditation sérieuse sur la condition humaine". ("La biologio estas je la bazo de ĉiu seeriozaserioza meditado pri la homa stato"). Li deziris, ke "chaque citoyen ajoutât à sa maturité politique une sorte de maturité biologique " ("ĉiu civitano aldonu al sia politika maturo ian biologian maturon"), por ke li povu valide prononci sin pri la homa estonteco. La tri ordonoj de lia biologia moralo estas: "''Mater en soi la brute, dépasser l’enfance, échapper à la névrose.'' ("Mastri en si mem la bruton, preterpasi infanecon, eskapi al [[neŭrozo]]n"), ''La générosité, le dévouement, le don de soi qui permettent à l’être humain de se hausser, de s’agrandir, d’accroître son humanité'' ("Oferemo, dediĉo, la sindonaco, kiuj permesas al la homo leviĝi, kreski, por pliigi sian humanecon") devus esti la fina celo de ĉiu moralo. Ekde la komenco de la sesdekaj jaroj li malkaŝis kun klarvido la ĉefajn kaŭzojn de la bankroro[[bankroto]] de la nuna civilizacio, "''qui n’a pas su donner un sens à son savoir, un but à sa puissance, un idéal à sa liberté'' ("Kiu ne sciis doni signifon al sia scio, celon al sia potenco, idealon al sia libereco").
li timis ekeston de socio tro racia, tro prudenta, kiu emus taksi la "kvoto da protektado kaj sanzorgoj" indaj je ĉiu unuopulo, kaj akceptus [[eŭtanazio]]n.
 
liLi timis ekeston de socio tro racia, tro prudenta, kiu emus taksi la "kvoto da protektado kaj sanzorgoj" indaj je ĉiu unuopulo, kaj akceptus [[eŭtanazio]]n.
 
La tuta [[verko]] de Jean ROSTAND mergiĝas en strebo al [[vero]], nur la vero, kiom ajn malagrabla ĝi povas esti (ekzemple, intervjuita pri morto, li respondis, ke kiel sciencisto li rigardas ĝin normala, sed kiel homo li sentas ĝin plu kiel neeltenebla skandalo).