|
== Nomoj ==
[[Nurhaci]] deklaris sin la "BritaBrila ofanoĥano" de la posta ''Jin'' ("oro") ŝtato enhonore honorokaj ambaŭ deal la 12-a-13-a[[Jurĉenoj|jurĉena]] jarcento Jurchen[[Dinastio Jin|Jin-dinastio]] de la 12a - 13a jarcentoj kaj de liala klano [[Aisin Gioro-klano]] (Aisin estanteen Manchula manĉura, por la ĉina 金 (jīn) " oro ")). [4] Lia filo [[Hong Taiji]] renomis laĝin kiel Grandan''Granda dinastionQinq'' en 1636. [5] Ekzistas konkurencaj klarigoj pri la signifo de Qīng (laŭvorte "klara" aŭ "pura"). La nomo eble estis selektita kiel reago al la nomo de la [[Dinastio Ming|Ming-dinastio]] (明), kiu konsistas el la ĉinaj karakteroj por "suno" (日) kaj "luno" (月), ambaŭ asociitaj kun la fajra elemento de la [[ĉina zodiako. sistemo]]. La signo Qīng (清) konsistas el "akvo" (氵) kaj "azure" (青), ambaŭ asociitaj kun la akva elemento. Ĉi tiu asocio pravigus la Qing-konkeron kiel malvenkon de fajro persuper akvo. La akva bildaro de la nova nomo eble ankaŭ havis budhismajn nuancojn de perspaco kaj [[klerismo]] kaj ligojn kun la Bodhisatvo[[Manĝuŝrio|Bodisatvo Manjusri]]. La nomomanĉua Manchu-formulovorto ''daicing'', kiu sonas kiel fonetika priskribo de ''Dà Qīng'' aŭ ''Dai Ching'', fakte devenis de mongola vorto "ᠳᠠᠢᠢᠴᠢᠨ, дайчин" kiu signifas "batalanto". Tedaŭrigado de''Daicing gurun'' eble signifis "batalanbatala ŝtatonŝtato", interparoladonlingvaĵo nur komprenebla por manĉuajmanĉuraj kaj mongolaj homoj. En la posta parto de la dinastio, eĉ la manĉojmanĉuroj mem forgesis ĉi tiun eblan signifon.
Post konkeri "propran Ĉinion", la Manchusmanĉuroj identigis sian statonŝtaton kiel "Ĉinio" (中國, Zhōngguó; "Meza Regno"), kaj nomis ĝin Dulimbai Gurun en Manĉuo[[manĉura lingvo]] (Dulimbai signifas "centra" aŭ "meza", "gurun signifas " ) nacio " "aŭ " ŝtato "). La imperiestroj egaligis la landojn de la Qing-ŝtato (inkluzive de hodiaŭa [[Nordorienta Ĉinio ]], [[Ŝjinĝjiango|Ŝinĝjango ]], [[Mongolio ]], [[Tibeto ]] kaj aliaj areoj) kiel "Ĉinio" en la ĉina kaj manĉura lingvolingvoj, difinante Ĉinion kiel multimult-etnan ŝtaton, kaj malakceptante la ideoideon, ke "Ĉinio" nur signifis Han-areojn. La Qing-imperiestroj Qing proklamis, ke ambaŭ Han- aj kaj ne- HAN-hanaj popoloj estisestas parto de "Ĉinio". Ili uzis kaj "Ĉinion" kaj "Qing" por raportinomi alsian sia ŝtatoŝtaton en oficialaj dokumentoj, internaciaj traktatoj (ĉar la Qing estis konata internacie kiel "Ĉinio" [8] aŭ lakiel "Ĉina Imperio" [9]) kaj eksterlandaj aferoj, kaj "Ĉina lingvo" ( [[manĉura lingvo]] {{ManchuSibeUnicode|lang=mnc|ᡩᡠᠯᡳᠮᠪᠠᡳ<br>ᡤᡠᡵᡠᠨ {{zwj}}ᡳ<br> ᠪᡝᡳᡨᡥᡝ}} Dulimbai gurun i bithe) inkludis ĉinajn, manĉuajn kaj mongolajn lingvojn, kaj "ĉina popolo" (u 之 人 Zhōngguó zhī ren; Manchu: ᡩᡠᠯᡳᠮᠪᠠᡳDulimbai gurun i niyalma) rilatis al ĉiuj subjektoj de la imperio. En la ĉinlingvaj versioj de ĝiaj traktatoj kaj ĝiaj mapoj de la mondo, la Qing-registaro uzis "Qing" kaj "Ĉinujon" sendistinge. La dinastio foje estis nomata "Manĉu-dinastio" [12] aŭ "Pura dinastio" en fremdlingvaj fontoj.▼La ĉapitro Ĉinio (中國) en ĉina, manĉura, kaj mongola (trilingva) lernolibro eldonita dum la Qing-dinastio; la paŝo montrita supre diras: "Nia lando Ĉinio troviĝas en Orienta Azio ... Dum 5000 jaroj floris kulturo (en la lando Ĉinio) ... Ĉar ni estas ĉinoj, kiel ni ne amas Ĉinion."
▲Post konkeri "propran Ĉinion", la Manchus identigis sian staton kiel "Ĉinio" (中國, Zhōngguó; "Meza Regno"), kaj nomis ĝin Dulimbai Gurun en Manĉuo (Dulimbai signifas "centra" aŭ "meza", "gurun signifas") nacio "aŭ" ŝtato "). La imperiestroj egaligis la landojn de la Qing-ŝtato (inkluzive de hodiaŭa Nordorienta Ĉinio, Ŝinĝjango, Mongolio, Tibeto kaj aliaj areoj) kiel "Ĉinio" en la ĉina kaj manĉura lingvo, difinante Ĉinion kiel multi-etnan ŝtaton, kaj malakceptante la ideo, ke "Ĉinio" nur signifis Han-areojn. La imperiestroj Qing proklamis, ke ambaŭ Han-kaj-HAN-popoloj estis parto de "Ĉinio". Ili uzis kaj "Ĉinion" kaj "Qing" por raporti al sia ŝtato en oficialaj dokumentoj, internaciaj traktatoj (ĉar la Qing estis konata internacie kiel "Ĉinio" [8] aŭ la "Ĉina Imperio" [9]) kaj eksterlandaj aferoj, kaj "Ĉina lingvo" (Manchu: ᡩᡠᠯᡳᠮᠪᠠᡳ
ᡳ
ᠪᡝᡳᡨᡥᡝ Dulimbai gurun i bithe) inkludis ĉinajn, manĉuajn kaj mongolajn lingvojn, kaj "ĉina popolo" (u 之 人 Zhōngguó zhī ren; Manchu: Dulimbai gurun i niyalma) rilatis al ĉiuj subjektoj de la imperio. En la ĉinlingvaj versioj de ĝiaj traktatoj kaj ĝiaj mapoj de la mondo, la Qing-registaro uzis "Qing" kaj "Ĉinujon" sendistinge. La dinastio foje estis nomata "Manĉu-dinastio" [12] aŭ "Pura dinastio" en fremdlingvaj fontoj.
|
