Kastilio kaj Leono: Malsamoj inter versioj

 

== Historio ==

La aŭtonoma komunumo de Kastilio kaj Leono estas la rezulto de la kuniĝo de naŭ provincoj en 1983: la tri, kiuj, post la teritoria divido de 1833, per kiuj la nunaj provincoj estis kreitaj, estis atribuitaj al la [[Leona Regiono]] ([[Salamanko]], [[Zamoro (Hispanio)|Zamoro]] kaj [[Leono (Hispanio)|Leono]]) kaj ses ligitaj al [[Malnova Kastilio]] ([[Provinco Burgoso|Burgoso]], [[Provinco Sorio|Sorio]], [[Provinco Segovio|Segovio]], [[Provinco Avilo|Avilo]], [[Provinco Valadolido|Valadolido]] kaj [[Provinco Palencio|Palencio]]), krom en la lasta kazo la provincoj [[Provinco Santandero|Santandero]] (nuntempa [[Administra divido de Hispanio|aŭtonoma komunumo]] [[Kantabrio]]) kaj [[Provinco Logronjo|Logronjo]] (nuna [[Provinco Rioĥo|Rioĥo]]).

 

En la kazo de [[Kantabrio]], la kreado de [[Administra divido de Hispanio|aŭtonoma komunumo]] estis defendata pro historiaj, kulturaj kaj geografiaj kialoj, dum en Rioĥo la procezo estis pli kompleksa pro la ekzisto de tri vojoj, ĉiuj bazitaj sur historiaj kaj sociekonomiaj kialoj: kuniĝo kun Kastilio kaj Leono ([[Unión de Centro Democrático]]), unuiĝo al eŭska-navara komunumo ([[Hispana Laborista Socialista Partio|Socialista Partio]] kaj [[Komunista Partio de Hispanio|Komunista Partio]]) aŭ kreado de unuprovinca aŭtonomio, opcio antaŭ la plimulta subteno de ĝia loĝantaro.

 

Pluraj estas la arkeologiaj eltrovoj, kiuj montras, ke en prahistoriaj tempoj ĉi tiuj teritorioj jam estis loĝataj. En la [[Atapuerca|Atapuerka montaro]], oni trovis grandan nombron de ostoj de la prauloj de [[Homo|Homo sapiens]], farante ĉi tiujn eltrovojn unu el la plej gravaj por determini la historion de homa evoluo. La plej grava malkovro kiu internacie famigis la lokon estis la restaĵoj de [[Homo heidelbergensis]].

 

Kun la falo de Romo, la teroj estis okupitaj milite de la [[visigotoj]]. La posta alveno de la islamanoj kaj la posta [[Reconquista|rekonkero]] multe rilatas al la nuna etna komponado de la [[Iberio|Iberia Duoninsulo]]. En la monta regiono de nuna [[Asturio]] malgranda kristana regno formiĝis kontraŭ la islama ĉeesto en la duoninsulo. Ili proklamis sin heredantoj de la lastaj visigotaj reĝoj, kiuj siavice estis profunde romiecaj. Ĉi tiu rezisto de la visigota-romia heredaĵo kaj subtenata de [[kristanismo]], fariĝis pli kaj pli kreskanta suden, pasigante sian ĉefurbon al la urbo [[Leono (Hispanio)|Leono]] kaj tiel kreante la [[Reĝlando Leono|regnon de Leono]]. Por favorigi la reloĝigadon de la novaj teritorioj, ili estis konceditaj de la monarkoj, [[Foruo|foruoj]] aŭ ĉartoj kiuj rajtigis la reloĝigadon.

 

En la Mezepoko populariĝis la pilgrimado de la [[kristanismo]] al [[Santiago-de-Kompostelo]]. La [[Jakoba Vojo|Jakoba vojo]] trairas la regionon, kiu kontribuis al la eŭropa kulturo kaj ties disvastiĝo tra la tuta duoninsulo. Hodiaŭ tiu vojo estas ankoraŭ turisma kaj kultura unuaranga allogo.

 

 

La bazoj de la dinastia unuiĝo de la regnoj de Kastilio kaj Leono, apartigitaj nur sep jardekojn, estis enmetitaj en 1194. [[Alfonso la 8-a (Kastilio)|Alfonso la 8-a de Kastilio]] kaj [[Alfonso la 9-a|Alfonso la 9-a de Leono]] subskribis en [[Tordehumos]] la traktaton kiu pacigis la areon de [[Kampartero]] kaj la bazoj estis metitaj por estonta reunuiĝo de la regnoj, firmigita en 1230 kun [[Ferdinando la 3-a (Kastilio)|Fernando la 3-a]] la sankta.

Jam kun Fernando la 3-a, Kastilio kaj Leono estas kunigitaj sub la sama reĝo definitive kaj ĝis nun, kaj antaŭ li la regnoj jam restis sub la sama regado dum kelkaj sezonoj.