Marlene Dietrich: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) |
Kani (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 89:
== Dum la Dua Mondmilito ==
[[Dosiero:Marlene Dietrich ww2 47.jpg|eta|maldekstra|Marlene Dietrich donas aŭtografon al usona soldato (Belgio 1944)]]
Jam en Parizo Marlene Dietrich subtenis aktive kaj finance eskaphelpantojn kaj elmigrantajn artistojn. Post kiam ŝia amato [[Jean Gabin]] volonte aniĝis al la francaj liberigaj trupoj en Usono, ankaŭ Marlene provis partopreni en la batalo kontraŭ la faŝismo de [[Hitler]]. Ŝi decidis, se ŝi ne rajtis batali kiel viro, ŝi tamen sursceniĝos kiel kantistino por la soldatoj kiel eble plej proksime al la fronto. Dum la marŝo al Germanujo ŝi volis esti en Germanujo kiel eble plej frue. Dum la [[batalo de Ardenoj]] ŝi apenaŭ eskapis kaptiĝon. Pro sia senkondiĉa solidareco al la batalantaj ''knaboj'' ŝi iĝis unu el la plej amataj kaj ŝatataj agantinoj de la usona trupprizorgado en [[Afriko]] kaj [[Eŭropo]]. Poste ŝi diris, ke neniam poste ŝi havis tiel intensan kontakton al sia publiko. En [[Stolberg]] ĉe [[Aachen]] rekonis ŝin germanino, kiu surprize salutis ŝin ĝojplene. Tia neatendita reago ne estis unufoja afero, aliaj virinoj de la vilaĝo kolektis ingrediencojn por bonvenkuko, kiu laŭ ŝia deklaro estis la plej bongusta el sia tuta vivo.
Dietrich havis fortajn politikajn konvinkojn kaj kapablis paroli pri ili. Jam fine de la 1930-aj jaroj, Dietrich kreis fonduson kun [[Billy Wilder]] kaj kelkajn aliajn ekzilitojn por helpi judojn kaj disidentojn fuĝi el Germanio. En 1937, ŝia tuta salajro el ''[[Knight Without Armour|Knight Without Armor]]'' (450,000 usonaj dolaroj) estis dediĉita al helpo de rifuĝintoj. En 1939, ŝi iĝis usona ŝtatano kaj malakceptis la germanan civitanecon.<ref name="nytimesobit" /> En decembro 1941, Usonno eniris en la [[Dua Mondmilito]], kaj Dietrich iĝis unu el la unuaj publikaj figuroj kiuj helpis vendi [[militkupono]]jn. Ŝi turneis en Usono el januaro 1942 al septembro 1943 (aperante antaŭ 250,000 trupojn nur en la parto de la Pacifika Marbordo) kaj vendis pli da militkuponojn ol iu ajna alia stelulino.<ref name=sudendorf>Sudendorf, Werner.</ref><ref>{{cite web|website=MarleneDietrich.org|url=http://www.marlenedietrich.org/plusMuseum6.htm|title=Thanks Soldier|date=2000|accessdate=20a de februaro 2010|deadurl=yes|archiveurl=https://web.archive.org/web/20110925155636/http://www.marlenedietrich.org/plusMuseum6.htm|archivedate=25a de septembro 2011}}</ref>
{{redaktata}}
During two extended tours for the [[United Service Organizations|USO]] in 1944 and 1945,<ref name=sudendorf /> she performed for [[Allies of World War II|Allied]] troops in Algeria, Italy, the UK, France, and [[Heerlen]] in the Netherlands,<ref>Royal Theater {{nl}} http://www.rijckheyt.nl/cultureel-erfgoed/royal-theater</ref> then entered Germany with Generals [[James M. Gavin]] and [[George S. Patton]]. When asked why she had done this, in spite of the obvious danger of being within a few kilometers of German lines, she replied, "''aus Anstand''"—"out of decency".<ref>{{cite web|url=http://sistercelluloid.com/2014/12/27/a-soldier-lovingly-remembers-marlene-dietrich/|title=A Soldier Lovingly Remembers Marlene Dietrich|work=Sister Celluloid|date=27 December 2014}}</ref> Wilder later remarked that she was at the front lines more than [[Eisenhower]]. Her revue, with [[Danny Thomas]] as her opening act for the first tour, included songs from her films, performances on her [[musical saw]] (a skill she had originally acquired for stage appearances in Berlin in the 1920s) and a "[[Telepathy|mindreading]]" act that her friend [[Orson Welles]] had taught her for his ''[[The Mercury Wonder Show|Mercury Wonder Show]]''. Dietrich would inform the audience that she could read minds and ask them to concentrate on whatever came into their minds. Then she would walk over to a soldier and earnestly tell him, "Oh, think of something else. I can't possibly talk about ''that''!" American church papers reportedly published stories complaining about this part of Dietrich's act.<ref name=sudendorf />
In 1944, the Morale Operations Branch of the [[Office of Strategic Services]] (OSS) initiated the Musak project, musical propaganda broadcasts designed to demoralize enemy soldiers.<ref name="cia">{{cite web|url=https://www.cia.gov/news-information/featured-story-archive/2008-featured-story-archive/marlene-dietrich.html|title=A Look Back ... Marlene Dietrich: Singing For A Cause|publisher=Central Intelligence Agency|date=23 October 2008 |accessdate=20 March 2010}}</ref> Dietrich, the only performer who was made aware that her recordings would be for OSS use, recorded a number of songs in German for the project, including "[[Lili Marleen]]", a favorite of soldiers on both sides of the conflict.{{sfn|McIntosh|1998|p=58}} Major General [[William J. Donovan]], head of the OSS, wrote to Dietrich, "I am personally deeply grateful for your generosity in making these recordings for us."{{sfn|McIntosh|1998|p=59}}
Ŝi fine sukcesis en la serĉado de siaj parencoj. Per militista telefono, ŝi povis mallongege paroli kun sia patrino kaj revidi ŝin kelkajn semajnojn poste en Berlino. Ŝia patrino mortis en novembro [[1945]].
| |||